Voor wie ooit al eens een bezoekje bracht aan Rotterdam mag het niet als een verrassing komen dat het langverwachte debuutalbum van het Nederlandse technofenomeen Duplex de naam 'Late Night Driving' kreeg. Met een haast eindeloze ring, talloze autostradebrede boulevards en een hoogbouwarchitectuur om u tegen te zeggen is Europa's grootste havenstad namelijk al jaren een walhalla voor liefhebbers van nachtelijke autoritten en grootstedelijke romantiek. Dat een moderne metropool heel mooi kan zijn hebben ook Chris Aarse en John Matze - het vleselijke duo achter het Duplex-project - begrepen. Sterker nog, met 'Late Night Driving' lijkt het alsof beide heren getracht hebben deze verborgen schoonheid om te zetten in muziek.
Duplex draait al jaren mee in het wereldje van de elektronische muziek, maar door het feit dat hun werk tot voor kort enkel op vinylsingles te verkrijgen was, bleven hun warme, soulvolle technoreleases grotendeels verborgen voor het grote publiek. Doodjammer, want deze Rotterdammers maken tijdloze 'intelligente' dansmuziek die zich probleemloos kan meten met Detroit-klassiekers van grootheden als Kenny Larkin, Carl Craig en Juan Atkins. Van licht ontstemde, beweeglijke synthtapijten over subtiel gefilterde, gelaagde drumpatronen en schuivende 'off beat' percussieroffels tot weldadige galmen en echo's toe, zowat alle kenmerken van het genre worden door de heren vakkundig gesampled, gerecycleerd en heruitgevonden. Nu eens minimaal en duidelijk dansvloergericht ('Airwaves', 'Play Our Music' en 'Elevated Mood'), dan weer heel wat voller en neigend naar ambient of I(ntelligent) D(ance) M(usic) ('Desolate State', 'Shimmering Windows en 'Timestrain'): Duplex slaagt er steeds weer in een beproefde formule te herschrijven tot een intrigerend persoonlijk verhaal. Vooral het spelen met tegenstellingen lijkt Duplex' favoriete manier om een muzikaal beeld van "een stad in nachtmodus" op te hangen. Abstracte, bijna atonale achtergrondklanken krijgen bijvoorbeeld het gezelschap van emotionele, onmiddellijk op het gemoed inwerkende melodieën en glasheldere drumgeluiden keren later in een song vaak terug in een warm, analoog overstuurde variant. Ondanks het feit dat de plaat op die manier soms even van de hoofdbaan lijkt af te wijken en hier en daar een desolaat zijstraatje induikt, is de constante puls die zowat elke wereldstad drijft de heren ook niet ontgaan. Diepe, volbloed baslijnen zijn er dan ook altijd terug te vinden.
Duplex' nieuwste album heeft veel weg van een conceptplaat, ook al kan het gros van de tracks ook geïsoleerd op de dansvloer zijn mannetje staan. De titel van het album en de namen van de songs zullen er waarschijnlijk voor een groot deel verantwoordelijk voor zijn, maar bij het horen van 'Late Night Driving' is het bijna onmogelijk om niet weg te dromen met visioenen van langgerekte straten, veelkeurige neonreclame, spiegelende wegdekken en zacht zoevende auto's. Duplex levert met dit debuut met andere woorden een zeer sterke universele plaat af die zich zowel thuis voelt op de dansvloer, als in de (rijdende) huiskamer. Opleggen, acclimatiseren en gewillig laten meevoeren is de boodschap.
Meer over Duplex
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
