'(Doe het) kalm aan', de boodschap van deze Zweden is ondubbelzinnig. Met heilige overtuiging zweven deze jongens ergens in ver verlaten, mythische bossen van het Scandinavisch hoogland, waar de harde buitenwereld nog geen vat heeft op de vrijzinnige flower power gedachte die deze psychedelische folkrockers aanhangen. Met zijn derde plaat presenteert dit eigenzinnig collectief rond de jonge goeroe Gustav Ejstes wederom een aparte klankwereld die doorspekt zit met jaren'70 langdradigheid en wilde gitaarorgieën.
Jimi Hendrix was een Zweed, zo lijkt Dungen te willen beweren. Nadat de groep zichzelf aan de wereld presenteerde via de Junglebook2 soundtrack, heeft het een trouwe schare harde fans vergaard. De hippiegeest blijft duidelijk bij velen levend. Geram op de gitaar, een schaarse input van sampletjes en soms jazzy improvisatiepartijen houden het spanningsveld van Dungen dertien nummers lang heel. Een intro van boem, pats, paukenslag leidt al snel tot de melodieuze, krachtige rock die heel 'Ta Det Lugnt' siert. Wilde intermezzo's en solo's doorbreken de eenvoudige basisstructuur die wordt opgesierd met samen gezongen refreinen. Zeker het handenklappende 'Du E För Fin För Mig' roept ergens een sektarisch gevoel op en de wilde gitaarpartijen zouden dan wel eens kunnen refereren naar een nogal onstuimige collectieve geslachtsdrift. Enkele meer luchtige, zwevende nummers vormen het tegengewicht voor het soms denderende gitaargeweld dat Gustav tevoorschijn tovert. Voor vijf minuten aan de snaren trekken schrikken deze jongens immers niet terug. Tegendraadse, snelle partijen worden afgewisseld met holle, ijle klanktunnels met lange akkoorden. Achter dit alles liggen ook sax, fluit, viool en heel wat percussie verscholen. Overgiet dit alles met een stevige, psychedelische paddestoelensaus en het wordt duidelijk waarheen het sprookjeswereldje van Dungen leidt: (zeldzame) momenten van opperste extase. Dat openbaart zich vanaf de titeltrack in drie songs die een kentering op deze plaat betekenen. Epische, instrumentale klanktapijten durven zich uit te rollen zonder hulp van de gitaar en doen wegdromen naar een kalme rommelpot waarin zelfs het kerkorgel een plaatsje krijgt. Schuifelend drumwerk, overloos muzikaal geborrel en een minimum aan noten en tonen bieden de rust tussen de begin- en eindstrijd van deze plaat. Over die strijd zelf overigens niets dan complimenten.
De mooie slogan die deze plaat als titel draagt wordt bij momenten nogal oneer aangedaan met het vingervlug technisch vernuft dat deze groep in zijn songs legt. De magie (en de onverstaanbaarheid) van de Zweedse teksten alsook de psychedelische geest die door deze plaat dwaalt, is echter een aangename, zelfs humoristische belevenis. 'Ta Det Lugnt' is een schijfje waarop zeker veel te beleven valt, telkens opnieuw.
Meer over Dungen
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
