De vijfkoppige postpunkgroep Duels beschouwt zichzelf als de outsider die de vonk kwam aansteken in de muziekscène van Leeds en omstreken. Wat er ook van zij, hij klinkt in elk geval exact hetzelfde als alle andere dertien-in-een-dozijn-rockgroepjes en kopieert gretig alles wat eighties en hip is. De poging om een verhaallijn in de plaat te steken is goed bedoeld maar resulteert eerder in een aantal nummers dat aan elkaar gelinkt kan worden dan in een boeiend verteld conceptalbum.
'Brothers & Sisters', het liedje waarmee 'The Bright Lights & What I Should Have Learned' mee opent, is nog best te pruimen door het catchy refrein en vooral door de leuk geplaatste metrische accenten. Synthesizers kleuren op een prettige manier de strak pompende ritmes en de heldere gitaarakkoorden bij. Na dit hoopgevende begin waarin Duels ook even inventief uit de hoek komt wat breaks betreft, gaat het echter jammerlijk bergaf. 'Things' is een nummer dat nooit echt van de grond komt en dat erin slaagt om na enkele maten al te vervelen. Het engelenstemmetje dat af en toe de achtergrond bezet en verdacht veel aan opgeklopte kerstsfeer doet denken, maakt de skip-knop enkel meer aantrekkelijk. Een nummer met wat meer drive is 'Potential Futures', dat steunt op een stevige pianoriedel. De muziek blijft wel op elk moment van een haast ondraaglijke transparantie en ongecompliceerdheid. Bij 'The Slow Build' en 'Young Believers' ligt de nadruk eerder op de tekst die licht maatschappijkritisch en ironisch is van toon. Snellere, ambiancegerichte nummers als 'Animal' spreken dan weer meer de dansinstincten aan.
Wie op zoek is naar nog maar eens een groep die klinkt zoals Arctic Monkeys en Bloc Party, is bij Duels aan het juiste adres. Als ze hun belofte nakomen om twee albums per jaar uit te brengen, is de kans zelfs groot dat het publiek amper de tijd krijgt om hun nummers beu te worden. Wie meer wil dan doorsnee popmuziek, zal bedrogen uitkomen.
Meer over Duels
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
