Na 'Diversité' (2003) en 'Dans Le Décor' (2005) is 'Afrikya' is het derde officiële album van Dub Incorporation (kortweg Dub Inc). In hun thuisland Frankrijk heeft het reggae-ensemble uit Saint-Etienne al enkele jaren een bescheiden sterrenstatus, maar na enkele geslaagde festivalpassages, onder meer op Couleur Café, en leuke concerten in de Brusselse Botanique lijkt de veelkleurige bende nu ook steeds meer een vaste voet te krijgen op Belgische bodem.
Net zoals op vorige albums brengt Dub Inc. op 'Afrikya' muziek die minder specifiek is dan wat de groepsnaam laat vermoeden. De hoofdinvloed is natuurlijk reggae, maar regelmatig maakt de band uitstapjes naar hiphop, dancehall en wereldmuziek. Zo hangt er in 'Djamila' en 'Myself' een licht Arabisch, klagend sfeertje en speelt de groep in 'Do Sissy' en 'Afrikya' met Afrikaanse ritmes, percussie, riedelgitaartjes en glasheldere achtergrondkoortjes om haar songs wat meer cachet te geven. Jammer genoeg klinken de producties telkens zo lichtvoetig dat ook deze 'trucjes' niet mogen baten. Zelfs als het collectief het opzwepende pad van de (elektronische) dancehall opzoekt, missen tracks als 'Petit Soldat', 'Tiens Bon' en 'Jump Up' punch en body. Tekstueel zit er dan weer wel diepgang in de songs van Dub Inc., maar vaak gaat de boodschap verloren door de 'vlakke' muziek. Enkel 'Fara Fina', met gastzanger Bomboro Kosso's loepzuivere zangstem in een hoofdrol, overtuigt hier als klagend gitaarnummer dat het leven in Burkina Fasso bezingt.
Als Dub Inc. zich toelegt op zijn 'core business', zijnde dubreggae, dan slaagt het er wel in het gemoed enigszins te beroeren. 'For All Di Youth' en 'SDF' zijn fijne reggeasongs zonder meer, opgebouwd rond klassieke elementen van 'skankende' wahwahgitaren, speelse blazers, diepe baslijnen en meezingmelodietjes. Op 'Métissage' en 'Meme Si' doet de groep pas echt haar naam alle eer aan. Heupwiegend slome volbloed baslijnen, galmende blazerscheuten en mondharmonica's, schaarse percussietoetsen en een flinke wolk studio-effecten, deze tracks maken er knap gebruik van.
Het is jammer dat men moet wachten tot de laatste track ('Meme Dub') om te horen wat deze Fransmannen in hun mars hebben. Doorgaans wegen de songs op 'Afrikya' namelijk te licht om een onuitwisbare indruk na te laten. Leg deze plaat op tijdens een zwoel zomerfeestje en de mensen aan de dis zullen niet ontevreden zijn, maar verwacht ook niet meer dan dat. Graag meer dub in Dub Inc. als het even kan.
Meer over Dub Inc
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
