Goeie morgen Amerika! Komt daar plots de eerste boreling van Drive Like Maria uit het niets tevoorschijn! Het wordt tijd dat iemand de mensen over de grote plas eens om de oren gaat slaan met de voortreffelijke debuutplaten van Lage Landen-bands als The Rones, De Staat of dit Belgisch-Nederlands rocktrio. Drive Like Maria weet immers – net als die andere twee – een perfecte match te maken tussen stevige stoner, gretige blues en vette rock'n'roll en houdt dat – ook net als die andere twee – een hele schijf lang prima vol. Mogelijk is bij enkele grote mijnheren de nikkel al gevallen, wat het drietal wist inmiddels al een plaats te veroveren als voorprogramma van AC/DC, ZZ Top en binnenkort Motörhead; iets wat 'Elmwood' alle eer aandoet.
Drive Like Maria klinkt scherp, maar niet te ruig, energiek maar niet geforceerd. Explosieve gitaarriffs met een psychedelische inslag worden steevast opgesmukt met de erg toegankelijke, volwassen zang van drummer en vocaal wonder Bjorn Awouters. Maar de grote kracht van de band schuilt uiteindelijk in een prima afwisseling tussen bluesrockers en stevige stonersongs (zonder de eigen identiteit te verloochenen), moordende melodieën en een dijk van een eindklank. Dat laatste is de verdienste van John Congleton (The Thermals, Smog, Black Mountain), die dit album in Elmwood, Dallas afmixte. Single 'I'm On a Train' is in elk geval een uppercut van een nummer waar het groezelige woestijngruis van afwaait en ook 'Here Comes the Night' weet goed hoe je een gitaar net niet in stukken kan scheuren. Daartegenover staan noodzakelijke rustpunten die elf tracks prima verteerbaar maken als een bluesy 'Die a Little More', verrassend vocaal mee ingevuld door de Amerikaanse songwriter Janis Ian. En zo vermijdt Drive Like Maria louter te worden afgerekend op zijn voorbeelden Queens of the Stone Age of Soundgarden. Wie toch kwaad wil spreken: misschien mochten de registers af en toe inderdaad nog iets meer open en had een zijstap als het erg leuke filmische fluitmoment 'Elmwood 6H25' als intermezzo voor het fijne 'Born on the 4th of July' meer navolging mogen krijgen. Een debuut moet echter ruimte laten voor verbetering.
Het is duidelijk niet voor niets dat Drive Like Maria bij deelname aan de Global Battle of the Bands een fijne tweede plaats in Londen wist te veroveren. Dit debuut knalt moeiteloos alle critici omver en bewijst dat dit trio klaarstaat om enkele erg grote dingen te verwezenlijken. Niet dat het nodig is, maar met de nazinderende afsluiter "I love you darlin' / give me a smile" gaat Drive Like Maria nog net voor dat ene bonuspuntje.
Meer over Drive Like Maria
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
