Draconian is een band die er behoorlijk goed in slaagt om desolaatheid en vereenzaming muzikaal te vatten. Geen sinecure, maar deze Zweden gaat dat goed af én ze doen dat door een potige muur van geweld neer te zetten zonder evenwel de subtiliteiten uit het oog te verliezen. Snelle metal is dit niet, dus speedfreaks gaan zich hier best niet aan wagen. Wie echter een zwak heeft voor melancholie verpakt in logge gitaarpartijen, diepe gromzang en occasioneel lieflijke vrouwenstemmen is helemaal aan het juiste adres.
'The Burning Halo' is in feite geen volledig nieuw album, maar een combinatie van demosongs ('The Closed Eyes of Paradise'-demo was immers volledig uitverkocht), een drietal nieuwe songs en zelfs twee covers die – strategisch misschien? – aan het eind geplaatst werden. Er is in vergelijking met het huidige materiaal weinig veranderd in het Draconian-kamp: de meeste nummers kruipen voorbij en ook al haalt de drummer geregeld een snelle roffel uit zijn instrument, toch is het een beeld van zwaarte, lankmoedigheid en eenzaamheid dat triomfeert. Het geheel wordt nooit pathetisch of ronduit zielig maar grijpt recht naar de keel en dat is een mooie verdienste van de band. Vooral brulboei Anders Jacobsson valt op met zijn diepe maar tegelijkertijd behoorlijk verstaanbare grom. Lisa Johansson mag naast Anders' imposante verschijning een meer dan adequaat tegengif vormen: zij is het sprankje hoop in de duisternis. 'She Dies' of 'The Dying' geven wel aan dat niemand dansende konijntjes en een vrolijk schijnend zonnetje moet verwachten, maar daar is dit natuurlijk ook rasechte doom metal voor. Een aardig aspect is dat de oude songs perfect passen bij het nieuwe werk; een teken dat deze jongens en meisje al heel vroeg wisten waar ze naartoe wilden. De covers zijn dan ook de enige minpunten op 'The Burning Halo': 'On Sunday They Will Kill the World' van Ekseption past nog dankzij het tragere tempo, maar Pentagram's 'Forever My Queen' slaat als een tang op een varken. Niet alleen ligt het tempo gewoon te hoog voor deze band, de pogingen om het origineel te benaderen had men beter achterwege gelaten en er een volledig eigen versie van gemaakt. Het is dan ook de enige misser op dit ronduit prachtige album.
Met slechts drie releases op hun conto is Draconian sterk op weg om een grote naam te worden in de doomscene, My Dying Bride achterna. 'The Burning Halo' bevestigt enkel wat dankzij hun vorige album 'Arcane Rain Fell' werd gezegd: Draconian is de perfecte belichaming van muzikale weemoed.
Meer over Draconian
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
