België kent zo'n paar obscure artistieke cultfiguren die in feite een wervelende brok muziekgeschiedenis en – kennis in zich meedragen maar waarvan het grote publiek de bestaansreden niet kent. Kloot Per W is één van die figuren. Wie herinnert zich immers nog projecten als De Lama's, The Misters, The Employees of Polyphonic Size? Ook op zijn eentje heeft Kloot Per W – tot zichzelf gepromoveerd tot dr. Kloot – een heus arsenaal aan songs geschreven, die evenmin in het collectief geheugen genesteld zitten. Op zijn nieuwste werk gooit de man het even over een andere boeg, hoewel het coveren van populaire rocksongs de man met projecten als Clone of The Belpop Bastards ook niet geheel onvertrouwd is. 'History of the World / Part One' (vrij te interpreteren als 'His story ...') bestaat uit een paar handen vol herinterpretaties van nummers die de man nauw aan het hart liggen en oorsprong vinden in de jaren '70 en '80. Ook typerend, rekent Per W hier op een veelvoud muzikale vrienden en collegae om die liedjes naar eigen hand te zetten.
Het moet gezegd: 'History of the World / Part One' rockt. Kloot steekt niet onder stoelen of banken dat de gitaar zijn favoriet instrument is. Toch mijdt hij een aantal elektronische invalshoeken zeker niet, wat met covers van Yellow Magic Orchestra ('La Femme Chinoise') of Kraftwerk ('The Model') natuurlijk onontbeerlijk is. De zeventien voorgestelde tracks verschillen dan ook sterk van elkaar, waardoor de mystiek rond de figuur 'Dr. Kloot' - net als bij die groene dancecollega Dr. Lektroluv – bewaard blijft. Helaas kunnen beiden kwalitatief niet over dezelfde kam geschoren worden. Of het nu ligt aan een veel voorkomend gebruik van vrij gemakzuchtige elektronische ritmen, een nogal obscure songkeuze of een rommelige en soms weinig harmonieuze afwerking is hier niet helemaal duidelijk. Een heerlijk mooie meezinger als 'Here's to You' van Joan Baez kan natuurlijk moeilijk de foute kant op gaan en ook 'In Between Days' (The Cure) of 'I Wanna Be Your Dog' (The Stooges) zijn pure prijskrakers, niet in het minst omdat beide laatste bands binnenkort ons land zullen aandoen. De eerste cover klinkt echter nogal loom en futloos in vergelijking met het origineel en de andere betreft nogal een akelige, mechanische en rechtdoor dravende beatversie. Dan heeft 'Mothers Little Helper' van de Rolling Stones een mooiere transformatie ondergaan met heimelijk, vrouwelijk gefluister, gestoorde elektronische effecten en een stevige gitaarpunch. Vooral dat laatste werkt erg verfrissend en mist toch in veel andere aanwezige covers, die soms wat te hol en karakterloos overkomen. De fluisterende en knisperende elektronica die 'The Model' ophemelt en door een tegendraadse reggaegitaar aangespoord wordt, klinkt erg leuk, maar de mystiek van het nummer is wat verloren. Zo heeft elke track wel enige pit, maar laat Dr. Kloot ook net iets te veel ruimte voor kritiek of onvolmaaktheden. Het mag misschien een beetje vreemd klinken, maar de vreemde nonsens-sample die in de eindsong 'Oh Superman' blijft doorrollen en de geile stem van Gaelle de Bruxelles die Laurie Anderson speelt en hier perfect bij past, komt al bij al nog best uit de verf.
Het lijkt wel of Dr. Kloot een patent heeft op obscure muziek. Zelfs bekende songs weet hij zo te transformeren dat er een mysterieus underground-trekje aan te pas komt. De keerzijde van deze medaille is dat dit ook zorgt voor soms nogal rommelige, onafgewerkte en ook minder aantrekkelijke muziek.
Meer over Dr. Kloot
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
