Halfweg de jaren '90 stak Don Caballero de lont aan het kruitvat van de zogenaamde mathrock, een genre dat gekenmerkt wordt door zijn tegendraadse gitaarpartijen en haast mathematische ritmiek. Na vier sterke studioplaten hield de band het in 2001 voor bekeken en scheidden de wegen van de creatieve breinen Ian Williams (gitaar) en Damon Che (drums). Terwijl Williams met Battles een nieuwe veroveringstocht inzette, brak Che daarna echter nog weinig potten. Daarom zocht hij drie gelijkgestemde zielen bij elkaar om Don Caballero weer leven in te blazen. Het resulteerde in 'World Class Listening Problem' (2006), een plaat die teruggreep naar de strak afgelijnde sound van weleer. Twee jaar na datum verschijnt met 'Punkgasm' opnieuw een Caballero-plaat pur sang.
De traditie van ludieke songtitels wordt alvast in ere gehouden: klinkende namen als 'Why Is the Couch Always Wet?' zijn op het grotendeels instrumentale 'Punkgasm' schering en inslag. Op muzikaal vlak houdt Don Caballero het echter dodelijk serieus. Opener 'The Loudest Shop Vac in the World' zet de luisteraar alvast op het verkeerde been doordat de drumbeat schijnbaar een tel te laat invalt. Terwijl de gitaarlijnen zich zorgvuldig opstapelen, wordt het geheel bijzonder strak in de hand gehouden door meesterdrummer Che. 'The Irrespective Dick Area' vertoont opvallend veel gelijkenissen met het vroege werk van Battles. Intussen doorspekken die hun minimalistisch slagwerk en stuiterende gitaarriedels met samples en elektronica, maar Don Caballero blijft vasthouden aan het standaard instrumentarium van gitaar, bas en drum. Hoewel dat in onder meer 'Bulk Eye' en 'Lord Krepelka' een heerlijk labyrint van geluiden oplevert, was de groep misschien wel gebaat met wat verse creatieve input. Zo zijn 'Shit Kids Galore' en 'Who's a Puppy Cat' absoluut overbodige interludia, terwijl de inbreng van vocalen in 'Celestial Dusty Groove' toch voor de nodige verfrissing zorgt.
'Punkgasm' is een bij vlagen geniale plaat waar friemelende gitaarlijnen en frenetieke ritmes naadloos verstrengelen. Hoewel Don Caballero dus eens te meer zijn muzikale meesterschap bewijst, ziet de groep zich op vlak van innovatie genadeloos voorbijgestoken door bands als Battles. Waar die laatsten lustig verder experimenteren, blijft Don Caballero – weliswaar met succes – vasthouden aan de formule die hen in het vorige decennium reeds groot maakte. En laten we van hen toch net iets meer verwachten.
Meer over Don Caballero
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
