De nieuwe plaat van Don Byron is erg geïnspireerd op saxofonist Lester Young. De titel 'Ivey-Divey' is een typische Young-uitspraak. Daarbij stelde Byron een basloos trio samen zoals Lester Young dat deed in 1946. Pianist van dienst is de jonge, getalenteerde Jason Moran en op de drums zit veteraan Jack DeJohnette. "The main thing about this group is that because there's no bass, the time can be kind of elastic. There are patches of playing that are very free, rhythmically, but everyone knows where we are. It's always deceptively more inside or outside than it seems—things get kind of blurry. That's the difference for me—having people who can play jazz at the highest level, but who can also make some of the weirdest sounds possible." Zes nummers op deze plaat behoorden tot het vaste repertoire van Lester Young. Twee composities zijn van de hand van Miles Davis die ze oorspronkelijk voor een elektrische bezetting schreef, maar waar Byron een grote, verrassende invloed van Young in hoort. De overige vier composities komen uit Byrons pen.
'I've Found a New Baby' is zo een nummer dat een vaste waarde was bij Young. Deze klassieker wordt ongedwongen op gang getrokken door DeJohnette. Zijn speelse drumsolo wordt bezield door snelle basdrumslagen die het hele nummer een ludiek dansgevoel bezorgen. De standard ontwikkeld zich na het thema tot een improvisatiefeest voor klarinet en piano. Hoewel Moran slechts begeleidt, pakt hij toch uit met heerlijk getimede harmonieën die hij hier en daar bijkleurt met ze hier en daar chromatisch in octaven de hoogte in te jagen. Don Byron toont hij zijn meesterschap op klarinet. De man springt hups van het ene interval het andere. Een onbelemmerde losheid en verbluffende frasen maken zijn spel zacht en aangenaam om naar te luisteren. DeJohnette reageert met grote intelligentie op de ritmische bochten en sprongen van de klarinet. Het trio pakt ook 'In a Silent Way aan' van Miles Davis. Byron begint het nummer met een ingetogen klarinetklank. Die verandert onder impuls van zwaar, dramatisch pianogehamer en bombastische, diepe drumroffels naar een grillige, schurende klank. Gelegenheidsbassist Plaxico valt in met een lage, funky groove als het nummer evolueert naar een pittiger geheel. Opvallend is hier het energieke spel van Jason Moran. Vlammende accenten geven zijn wervelende solo extra dynamiek. Deze wordt versterkt door een repetitieve lage toon van de basklarinet. Het trio eindigt met het thema dat nu luchtiger wordt gespeeld dan in het begin. 'Himm' is een eigen compositie van Byron die de gevoelige snaar probeert te raken. Sober taalgebruik van zowel de begeleidende piano als de hoofdstem van de klarinet. De ballad weet echter niet te overtuigen en vervalt in ritmische clichés. De melodie zelf is desolaat, maar weigert risico's te nemen, zoals elders wel gebeurd op de plaat. 'Leopold, Leopold ...' is een andere eigen compositie. Ze verwijst naar Leopold Stokowski, de dirigent die door Bugs Bunny geïmiteerd wordt. Een repetitieve, hoekige pianogroove en een funky bas pompen het nummer voort. Gasttrompettist Alessi geeft het nummer meer kleur en kracht aan het flamboyante thema. Hij speelt met Byron een weelderige contrapuntmelodie.
Het contrast tussen dit album en vroegere conceptplaten als bvb. 'You are #6' of 'Nu Blaxploitation' is enorm. 'Ivey-Divey' is een plaat die bulkt van rijke, warme improvisaties en fantasierijke dialogen die zowel hecht in de traditie geworteld zijn, als een eigen moderne, frisse kijk geven.
Meer over Don Byron
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
