Domotic is het muzikale pseudoniem van de Fransman Stéphane Laporte, die in 2002 debuteerde met 'Bye Bye', een van de warmste elektronicaplaten van de afgelopen jaren. Drie jaar later is hij terug met 'Ask for Tiger', waarop de speelse toetsen en dromerige soundscapes van zijn debuut gecombineerd worden met snellere ritmes en – in tegenstelling tot op het instrumentale 'Bye Bye' – Laportes stem.
Die stem is meteen de grootste nieuwigheid bij Domotic anno 2005. Waar Laporte zich op zijn debuut beperkte tot instrumentale nummers met heel sporadische stemsamples, kan 'Ask for Tiger' bijna worden beschouwd als een elektronisch singer-songwriteralbum à la The Postal Service of Styrofoam. Vooral bij die tweede leunt de sound van Domotic sterk aan: warme synthklanken, krakende beats en eerder voorzichtige zangpartijen. Dat is duidelijk te horen in een nummer als 'I Hate You Forever', waarin Laporte, voortgestuwd door een muur van borrelende elektronica en kermisgeluidjes zijn relaas van een mislukte relatie doet. De combinatie van ruisende, donkere klanken, noise-elementen en speelse melodieën is typerend voor het grootste deel van het album. Het is echter geen ongeïnspireerde herhaling van die elementen; daarvoor brengt Laporte voldoende variatie aan en wisselt hij de stijlen goed af, soms zelfs binnen hetzelfde nummer. Zo wisselt 'Hug & Kisses' constant donkere, verknipte Autechreklanken af met zachte, dromerige elektropop. Ook 'Turquoise / Trotzdem' (een cover van de Britse folkzanger Donovan) gaat verschillende richtingen uit: de eerste minuten twijfelt het tussen een noisy soundscape en een zachte elektroballad, dan begint het voorzichtig op te bouwen tot een instrumentale rocksong, om ten slotte uit te monden in een orgie van elektronische distortion. Het moet echter niet altijd zo complex zijn. Dat bewijst 'Not The Movie You Expected', een heel zacht openbloeiende parel, gedreven door weinig meer dan violen, warme synths en spaarzame piano- en xylofoonklanken. En zelfs als het geluid even later opnieuw vrij ontoegankelijk wordt (zoals in 'Nyeps Club' of het begin van afsluiter 'Animals Are Ugly and So Am I') kan Laporte zijn voorkeur voor melodieën niet wegstoppen. Hoewel de muziek soms vrij abstract en ondoordringbaar klinkt, sluimeren onder de oppervlakte altijd weer die melodieën.
Hoewel 'Ask for Tiger' door de prominentie van Stéphane Laportes stem op het eerste zicht heel anders klinkt dan 'Bye Bye', blijkt dat achteraf maar schijn. Domotic is nog steeds synoniem voor warme elektronische cocons met scherpe randjes. Door zijn eigen sound te vermengen met de elektropop van mensen als Styrofoam heeft de Fransman een veelbelovende nieuwe weg ingeslagen en zijn naam als een van Frankrijks grootste elektronicatelenten alleen maar bevestigd.
Meer over Domotic
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
