Domenico Scarlattis plaats in de muziekgeschiedenis is er in de eerste plaats een als componist van 555 sonates voor klavecimbel waarmee hij de basis legde voor de klaviersonates van Haydn, Mozart en Beethoven. Die prestatie overschaduwt echter het andere werk van deze in Spanje werkzame Italiaanse componist. Deze cd bekijkt dan ook het religieuze oeuvre dat Scarlatti in zijn jonge jaren in Italië schreef. De vooruitstrevende rococostijl die hij in zijn klavierwerken toepast wordt hier vervangen door streng barok contrapunt. Met deze plaat krijgt de luisteraar een kans om vier koorwerken te beluisteren: het 'Stabat Mater', een 'Misirere' een 'Te Deum' en een 'Salve Regina'.
De jeugdige stemmen van het koor Vox Luminis verlenen deze muziek veel lichtheid en transparantie. Met enkele erg zuivere sopranen krijgt Scarlattis muziek een heel lumineuze briljante klank. Trage passages winnen veel door hun helderheid en gaan zo nooit zwaar of eentonig klinken. Bovendien wordt veel aandacht besteed aan het creëren van een goede balans en zo kunnen ritmische aardigheidjes, tegenstemmen of dissonanten moeiteloos naar voren komen, geen kleine prestatie in bijvoorbeeld het tienstemmige 'Stabat Mater'. De creativiteit die Scarlatti aan de dag legt in het schrijven voor tien solostemmen is soms werkelijk verbluffend want de verschillende mogelijke combinaties van stemmen lijken bijna oneindig. Het 'Misirere' is niet minder verrassend, in de eerste plaats omdat dit werkje koorpassages afwisselt met soloaria's en intonaties van de oorspronkelijke gregoriaanse melodie. Dit gregoriaans wordt hier dan ook vrij droog en erg klassiek uitgevoerd, meer als referentie voor de erop volgende koorgedeeltes.
De coloraturen in het 'Inflammatus et accensus' zijn vocale hoogstandjes die echter niet altijd even zuiver gezongen worden. Hoewel de polyfone inzetten in de verschillende solostemmen uiteraard een perfecte beheersing van elke zanger eisen, was wat meer precisie welkom geweest want enkele lijnen, vooral bij de mannelijke stemmen klinken wat teveel als één lange glissando. Twee zangers, sopraan Sara Jäggi en altus Jan Kullmann verdienen echter vermelding met een erg verzorgde en boeiende uitvoering van de solopartijen in het 'Salve Regina'.
De twee sonates, oorspronkelijk voor klavecimbel maar door hun polyfone uitwerking en trage tempo ook passend bij het orgel, worden echter wat mat uitgevoerd. Het lichte karakter van de klavecimbel is natuurlijk op orgel moeilijker na te bootsen maar zelfs dan hadden beide werken wat interessanter gemaakt kunnen worden. Toch blijft dit een onderhoudende cd, die een knappe uitvoering koppelt aan enkele minder gekende werken van deze achttiende-eeuwse meester.
Meer over Domenico Scarlatti
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
