Ruime bekendheid verwerven: geen enkele muzikant heeft er nog nooit van gedroomd. Maar uiteraard is faam slechts weggelegd voor de happy few, en wie niet wil verzuipen in gevoelens van frustratie of verbittering, brengt zijn verlangens dan ook beter terug tot haalbare proporties. De sleutels tot succes heb je immers zelden zelf in de hand: een instrument (technisch) goed beheersen is lang niet voldoende. Zo zijn imago en publieksperceptie even belangrijke, hoewel nauwelijks beheersbare factoren. Ook originaliteit speelt een grote rol, aangezien baanbrekers logischerwijs hoger worden gewaardeerd dan muzikanten die zichzelf uitdrukkelijk binnen muziektradities plaatsen – en die dus onvermijdbaar soms in herhaling vallen.
Wie afgaat op het speelplezier dat de nieuwste cd van DobroJean (voor de burgerlijke stand Jan Oelbrandt) uitstraalt, kan alleen maar besluiten dat deze Oost-Vlaamse singer-songwriter zijn relatieve onbekendheid niet aan z'n hart laat komen. Hoewel hij al eens aantrad op Marktrock (editie 2001) en tussen '99 en '01 twee langspelers uitbracht (met daarop gastrollen voor o.a. Wigbert Van Lierde en Roland), concerteerde DobroJean de laatste jaren vooral in cafés en tijdens dorpsfestivalletjes, waardoor zijn naam geen felle weerklank vindt. Het is overigens de vraag of er au fond een groot publiek voor DobroJeans muziek kán bestaan: zelf beschouwt hij het genre-overschreidend karakter ervan als het voornaamste struikelblok voor algemene appreciatie. Zo zou zijn songmateriaal te bluesy zijn voor popliefhebbers, en te veel naar pop/rock neigen voor diehard bluesfans. Daarin schuilt zeker een grond van waarheid: DobroJean pint zich inderdaad niet vast op één genre, en op 'Extended' brengt hij een mix van zelfgeschreven pop-, rock-, blues- en countrynummers. Hierin toont hij zich bovenal als een uitzonderlijk getalenteerde gitarist, maar ook als een verdienstelijke – zij het allesbehalve vernieuwende – songschrijver.
Een constante doorheen de elf tracks is het strakke samenspel tussen de stevige ritmesectie (drummer Philip de Jager en bassist Luc Van der Stock) en DobroJeans resonatorgitaren. Een resonatorgitaar of dobro (zo genoemd naar de eerste fabrikant) heeft in de klankkastholte een trechtervormig metalen membraan waarmee de toonsterkte op een niet-elektrische wijze wordt vergroot. De kenmerkende metalerige klankkleur van de akoestische dobro is doorgaans vooral te horen op bluesplaten, hoewel DobroJean het instrument ook prima weet in te passen op countrygetinte songs: de ballad 'Sunny's Road' en het gezapige 'Pool Blues' zijn bijvoorbeeld van een smaakvolle slide-solo voorzien. Meestal bespeelt DobroJean echter een elektrisch versterkte resonatorgitaar, waardoor de typische, akoestische dobroklank wordt ingeruild voor een meer 'mainstream', overstuurd elektrisch gitaargeluid. Daarmee boekt hij de beste resultaten op de venijnige bluesnummers 'Got 2 Get 2 Her' en 'The Charade' (waarvan de lyrics de dominante commerciële logica van de platenfirma's aanklagen), alsook op 'Crescent Country', dat met een simpel, maar verduiveld catchy riffje is uitgerust. Helaas wordt het algemene niveau van de cd naar beneden gehaald door een aantal bijzonder banale composities, zoals het trage, langgerekte 'Just Like on TV' (waarvan de zangpartij stellig een bijkomende take kon gebruiken); de scheurende – maar te afgelikt klinkende – bluesrocker 'Killer Blues'; en 'Long Legged Lover', waarop het felle gitaardistortioneffect de flinterdunne melodie en structuur niet kan verhullen.
In de liner notes omschrijft DobroJean de songs van 'Extended' als "nothing fancy, just some lines about everyday life and love": een eerlijke ontboezeming die enigszins een gebrek aan ambitie verraadt. Want fancy is de cd allesbehalve – daarvoor vist DobroJean té uitdrukkelijk in de vijver van melodieën die min of meer tot het publiek domein behoren –, maar mits wat knip- en snoeiwerk zou ze wel een stuk pittiger geweest zijn.
Meer over DobroJean & Band
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
