Lange tijd geleden was België de bakermat van de betere elektronische muziek. Parallel met het beruchte Warp stond R&S uit Gent – meer specifiek het sublabel Apollo – wereldwijd gekend om zijn zogenaamde IDM-platen ('Intelligent Dance Music'). Het is dit niet onbelangrijk stukje muziekgeschiedenis dat de Mechelaar Doorchaser ertoe heeft aangezet een berg elektronische apparatuur aan te schaffen en te beginnen musiceren en experimenteren. Dat leidde, na breakbeat-omzwervingen als The Mental Attack, tot de oprichting van het project Distant Fires Burning. In 2008 volgde het debuut 'Messierobjekten', gewijd aan de gelijknamige Franse astrofysicus. De evolutie gaat verder, want een jaar later is er de cd-r '7 Sisters', die de muzikale lijn van zijn voorganger doortrekt.
De interesse van Distant Fires Burning voor het firmament is in dat creatieve jaar duidelijk niet afgezwakt. Dit album is immers een muzikale weerspiegeling van de zeven zustersterren uit de Pleiaden, die volgens de mythe zelfmoord pleegden omdat ze het lot van vader Atlas niet meer konden aanzien. Zonder verder al te veel poeha of wetenschappelijke details maar met eenvoudige layout (een vlektekening als cover die een van de eerst gemaakte telescoopfoto's ooit voorstelt), kan de dertiger meteen de klemtoon op de muzikale inhoud van '7 Sisters' vestigen. En die blijkt uiterst genietbaar. Het veelgelaagde, aan Biosphere of Higher Intelligence Agency ontleende zweefwerk is immers verruimd tot rijker gevulde muziek met meer uitdagende elementen. Meest expliciet is duidelijk het fonkelend, erg vlot pianospel in openingstrack 'Mala', waar Distant Fires Burning het universum van zuivere ambientmuziek verlaat. Glijdende achtergrondkleuren zijn aanwezig, maar niet overheersend. De elektronische componist gaat regelmatig op zoek naar een balans tussen digitale en klassieke ingrediënten, een precair evenwicht dat netjes standhoudt. Zuster 'Electra' is pure elektronische dromerij, maar ontleent een dubby baslijn aan de cello en zuster 'Taygeta' heeft duidelijk een wisselvallig karakter waarbij vervormde koorzang, flapperende geluiden en seismologisch diepe baspulsen elkaar afwisselen. Helaas houdt die spitsvondigheid niet stand. '7 Sisters' glijdt wat weg in een ijle mistwolk van minimale soundscapes. Een nogal doffe en weinig uitgezuiverde eindklank en geringe diepgang dringen zich dan ook meer en meer naar de voorgrond.
Distant Fires Burning heeft met '7 Sisters' een prima vervolg gevonden voor zijn debuut. Ondanks een afmix die niet breed genoeg klinkt, is dit ambient-album zeker te smaken. Nog iets meer gelaagdheid en dynamiek in de volgende plaat en Distant Fires Burning mag zich met zijn helden gaan meten.
Meer over Distant Fires Burning
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
