Ronnie Padavona (zoals Ronnie James Dio echt heet) is een grote meneer wanneer het op hardrock aankomt. De man draait niet alleen sinds mensenheugenis mee, maar heeft, door bij grote namen als Rainbow en Black Sabbath te zingen, bewezen dat hij als vocalist grote klasse bezit: een lijn die hij ondertussen sinds 1983 verder trekt bij zijn eigen band Dio.
'Master of the Moon' is ondertussen het zoveelste album, maar er komt zeer weinig sleet op de man. Ronnie James Dio heeft namelijk een neus voor het schrijven van tijdloze nummers, iets wat de laatste jaren voor steeds meer bands een probleem lijkt te worden. Een album als 'Master of the Moon' naast 'Holy Diver' (zijn eerste soloplaat uit 1983) leggen zal bar weinig verschillen onthullen. De man gaat uiteraard wel met zijn tijd mee, wat vooral te horen valt in het vettere geluid van dit schijfje. De basisingrediënten zijn echter steeds dezelfde: een superstrakke ritmesectie gecombineerd met oerdegelijk gitaarwerk waarover Ronnie James Dio zijn teksten kan vocaliseren. Het is namelijk zijn stem die de meeste aandacht verdient en met recht en rede. Dio is gezegend met een goddelijk paar stembanden en het lijkt wel alsof hij met ouder worden steeds beter gaat zingen. Muzikaal grabbelt Dio uit een potje waarin bluesy melodielijnen hun weg zoeken over een bedje van staalharde riffs. Drummer Simon Wright, die in een ver verleden bij AC/DC de vellen beroerde, houdt het geheel eenvoudig en iedereen geeft vooral Ronnie de ruimte om uit te halen. De titeltrack heeft een tegendraads tempo en het nummer lijkt niet vlot te lopen tot de structuur zich plots openbaart en dan wordt het een kraker van jewelste. 'Shivers' en 'The Eyes' baden in een griezelige droomsfeer met Ronnie die klinkt als een bezeten sjamaan. 'The Man Who Would Be King' is een mooi nummer met een epische opzet en klinkt als een aanloop naar een historische film.
Voor elk wat wils dus op 'Master of the Moon'. Zoals het er nu naar uit ziet zal Ronnie James Dio nog jaren de podia overal ter wereld bestormen om zijn hemelse stem te laten weerklinken en dat verdient niets meer dan ongebreideld respect. Dat mag zeker zo zijn wanneer hij komt met een sterke schijf als 'Master of the Moon' onder de arm.
Meer over Dio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
