Dat Dimmu Borgir zowat de populairste black metalband ter wereld is, staat buiten kijf, vooral sinds Cradle of Filth de eerder satanische kant van zijn muziek achterwege liet. Met misschien uitzondering van het debuut 'For All Tid' hebben deze Noren trouwens telkenmale uitermate sterke albums afgeleverd. Zeker 'Death Cult Armageddon' was een parel: ongekende agressie en snelheid gekoppeld aan orkestrale begeleiding en geniale songs. Het was dus een spannend afwachten om te weten of Dimmu dit nog kon overtreffen. Het antwoord daarop is zonder twijfel: ja! Al zal snel duidelijke worden dat het misschien niet in de zin is die de meeste mensen verwachten.
Dat 'The Serpentine Offering' (trouwens ook de eerste single) het album in vertrouwde stijl opent, was te verwachten. Een neoklassieke intro die toetsenwonder Mustis inzet, leidt tot een heerlijk riff-festijn waarop zowel schreeuwlelijk Shagrath als operateske bassist ICS Vortex vrolijk hun ding kunnen doen. Voor het drumwerk kon de band trouwens beroep doen op superdrummer Hellhammer (Mayhem, Arcturus, The Kovenant, ...) die het hele zootje naadloos aan elkaar timmert. Maar tijdens het tweede nummer, 'The Chosen Legacy', valt toch op dat Dimmu een iets andere weg bewandelt dan voorheen. Het toetsenwerk schuift naar de achtergrond en vooral het gitaarwerk neemt een zeer prominente plaats in. Dat componist Silenoz sterk beïnvloed is door de eerder traditionele metal, valt goed te horen aan de heerlijk onweerstaanbare partijen die hij uit zijn instrument perst. Het weglaveren van het symfonische is trouwens een duidelijk teken dat Dimmu werkelijk geen compromissen sluit aangezien het bijzonder makkelijk had geweest een 'Death Cult Armageddon, part two' te schrijven. 'In Sorte Diaboli' is daarenboven nog eens een conceptalbum over een middeleeuwse priester die ontdekt dat hij eerder in het duistere kamp thuishoort. Werkelijk elk element aan deze cd klopt, zowel compositie, uitvoering als het ronduit fenomenale artwork.
Genialiteit is dun gezaaid, maar Dimmu Borgir bestaat uit een groep creatieve geesten die niet alleen zichzelf heruitgevonden hebben, maar ook (zoals de echte groten) niet toegeven aan gemakzucht. 'In Sorte Diaboli' is een schot in de roos en een snijdende nagel in de pols van de heiland. Adepten van de gehoornde mogen zich met hun bokkenpoten naar de platenzaak reppen.
Meer over Dimmu Borgir
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
