De tijd dat een metalband met een gammele viersporenrecorder aan de slag ging is definitief voorbij. Gelukkig maar. Het minimalisme van black metal heeft ook baan geruimd voor een voller en georkestreerd geluid. Was het laatste opus van Cradle Of Filth nog niet duidelijk genoeg, dan is deze laatste knaller van Dimmu Borgir dat zeker wel.
En het is geen loze opmerking dat 'Death Cult Armageddon' knalt. Wanneer de voorbereidende tonen van 'Allegiance' zijn weggeëbt barst drumbeest Nicholas Barker los in een inferno van blastbeats om U tegen te zeggen. In feite belichaamt opener 'Allegiance' meteen alles waardoor Dimmu Borgir een uitmuntende band is. De drumpartijen wisselen af tussen verschroeiende snel en dreigend midtempo. Terwijl de begeleiding van drums en bas haar ding doet bouwt de gitaartandem Silenoz/Galder (tevens Old Man's Child) de ene moordriff op de andere. Dimmu Borgir geeft niet alleen de zesde versnelling kans, maar weet ook dat door het tempo regelmatig te drukken de perfecte duistere sfeer tot stand wordt gebracht. Dat zit zeker ingebakken in andere composities als 'Progenies Of The Great Apocalypse' met gastrol voor Abbath (Immortal). 'Death Cult Armageddon' bevat in zekere zin ook een terugkeer naar de basis van deze Noren wanneer hun moedertaal triomfantelijk haar terugkeer maakt in 'Vredesbyrd' of 'Allehelgens Död I Helveds Rike'. Links en rechts bouwt Dimmu vage klanken industrial op, maar weet dat griezelig perfect in de black metalbasis te verwerken. Gifstrot Shagrath klinkt overtuigender dan op voorganger 'Puritanical Euphoric Misanthropia' en toetsenist Mustis heeft zijn voorliefde voor klassieke muziek nog beter ingepast in het geheel. Over klassiek gesproken: de band heeft gebruik gemaakt van een vijftigkoppig Praags orkest tijdens de opnames van 'Death Cult Armageddon'. Dat zorgt er dan ook voor dat de hele plaat de sfeer uitademt van een naargeestige soundtrack bij Apocalyptische doembeelden. Wat altijd leuk is. Voor al wie er snel bij is, bevat de digipackuitvoering een bonustrack, namelijk een cover van Bathory's 'Satan My Master'. Tevens een beetje een dip wanneer de kwaliteit die eraan voorafgaat in ogenschouw wordt genomen.
Doordat legendarische bands als Immortal en Emperor ondertussen de pijp aan Maarten gaven zag de toekomst van black metal er niet bepaald rooskleurig uit. Gelukkig weten bands als Cradle Of Filth en Dimmu Borgir probleemloos die stek in te nemen en de lat op bijzondere hoogten te leggen. Want 'Death Cult Armageddon' is een plaat die praktisch onklopbaar is. Absoluut verplichte aanschaf voor dit meesterwerk!
Meer over Dimmu Borgir
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
