Er is technische death metal, en er is technische death metal. Klinkt als een cliché van jewelste, maar er zijn genoeg bands die weloverwogen de keuze maken tussen geflipte techniek of aan de andere kant van het spectrum de song laten primeren. Dim Mak valt overduidelijk in die laatste categorie. Hoewel de muzikanten duidelijk goed weten overweg te gaan met hun instrumenten, is elk nummer van dit verbijsterend korte plaatje memorabel en vaak gewoonweg verdraaid goed!
Het grootste (en eigenlijk ook enige) nadeel van 'The Emergence of Reptilian Altars' is de speelduur van een half uur. Dat is in feite te weinig om echt aanzien te worden als een volledige plaat, maar gelukkig maakt de intensiteit van het gebodene dat meer dan goed. Het begint al heerlijk met binnenkomer 'Thrice Cursed': op een spijkerbed van splijtende gitaarriffs wordt vrolijk gesoleerd en gespeeld met memorabele melodielijnen, en daarboven vliegt een rauwe en relatief hoge (voor death metal althans) brulstem door het zwerk. Het is vooral de vocale afdeling die de gedachten meer dan eens richting het Zweedse Hypocrisy doen gaan, vooral ook dankzij de soms wat bizar aandoende melodieën die echter perfect kloppen. Daarom heeft ook Dim Mak al eens een extra luisterbeurt nodig.
Het leidt echter geen twijfel dat de agressie, stoomtreinsnelheid en nietsontziend rauw karakter flink leentjebuur gespeeld hebben bij het beste van Malevolent Creation. Daar staat wel tegenover dat Dim Mak mogelijkerwijs meer technisch van insteek is en minder thrashgericht, maar dat doet bij geen van beide ook maar enigszins afbreuk aan de kwaliteiten.
Dim Mak heeft overigens nog meer succulente verrassingen in petto: de doorgedreven razernij van 'The Sounds of Carnage', het dreigende karakter van 'Through the Rivers of Pestilence' of het hypnotiserende 'Kutulu' laten een death metal aficionado kwijlen als de oude goden zelve. Alweer: het enige nadeel is de geschift korte speelduur, maar daar valt nu eenmaal niets aan te veranderen.
Dim Mak is niet zo flitsend technisch dat het onoverzichtelijk wordt en heeft een goed gehoor voor pakkende en meeslepende brute songs. Hun naam, die komt van een techniek waarbij met maximaal vijf stoten een tegenstander wordt geïmmobiliseerd, hebben ze dus niet gestolen, want de band heeft hoop en al vijf seconden nodig om te overtuigen.
