'The Creamy Spy Chronicles' is een compilatie waar alle hits en enkele Japanse b-kantjes van de Digable Planets op staan. Digable Planet traden in '93 in de voetsporen van pioniers De La Soul en A Tribe Called Quest en brachten laid-back hiphop in een jazz- en soulsausje voor het grote publiek. Geen gemene gangsta-rap dus, maar afrocentrische teksten die worden opgebouwd rond jazzsamples, rhodesklanken, droge drums met speelse raps die nooit dissen, nooit geweld preken, maar altijd cool blijven. Digable Planets bestaat uit de volgende insekten: Butterfly (Ishmael Butler) met Ladybug (Mary Ann Vieira) en Doodlebug (Craig Irving).
Jettin' komt uit het 'Blow Out Comb' album. Een rollende basgroove wordt door een bijzonder uitgekiende, droge beat ondersteund. Ondergedompeld in een rhodesvamp uit 'Blue Lick' van Bob James vloeien Butler, Vieira en Irving door de vijf districten van New York. Ze becommentariëren hun omgeving, mode, politiek. Elke keer wanneer een nieuwe rapper aan het woord komt, verspringt elk woord van kanaal zonder dat dit de luisteraar irriteert. De enorme productiekwaliteit maakt de Planets tot een extra interessante luisterervaring.
'Dog It' is bijzonder omdat de Planets hier in plaats van samples uit jazzplaten gebruik maken van een livebezetting. Het nummer gaat van start met een groovy loopje van tenorsaxofonist Donald Harrison dat wordt aangevuld met zoete vibrafoon. Ook hier komen de favoriete thema's van het drietal boven drijven. I chalk the new sound / I bop like Teddy Charles was burning / when I excurse on excursions / Arriving at the doors of mind shores of sea / ... In the mist, with a fist / Proletariat, Cad-i-lac steering it. Bewust van hun positie in de hiphopwereld plaatsen ze zich in de traditie die De La Soul en co eind jaren tachtig lanceerde. In plaats van hun brutale misdaden te verheerlijken zijn de Digable Planets sociaal geëngageerd.
Ook al waren de Digable Planets niet de eersten die jazz en hiphop liefdevol omarmden (De La Soul, Jungle Brothers), ze graveerden hun naam voor eeuwig in de hiphopannalen. Voor wie de beide albums 'Reachin'' en 'Blow Out Comb' heeft, is deze 'The Creamy Spy Chronicles' een overbodig album. De twee remixen die erop staan, zijn niet van dien aard om naar de platenboer te snellen. Voor andere fans van jazzy old-school hiphop zou dit een aanrader kunnen zijn, ware het niet dat het ook geen onoverkomelijke financiële hindernis is om de twee platen van de Digable Planets in huis te halen.
Meer over Digable Planets
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
