Bij de lokale concertgangers uit Mechelen zijn de rockers van Dick Black al een tijdje geen onbekenden meer. Na menig energieke liveshow probeert de band door te breken met hun debuut cd 'The Lion & The Cheetah' die, net zoals hun concerten, barst van het met rock 'n roll doorspekt enthousiasme.
"I'm a lion / I'm a cheetah/ This fight is just a party" krijst de zanger in het openingsnummer 'This Fight is just a Party'. Hij maakt de onwetende luisteraar meteen duidelijk waar Dick Black voor staat: 'to the point' rock met een hoek af. De band speelt heel het album lang met het evenwicht tussen garagerock, blues en punkrock. Overstuurde gitaarriffs en een pompende basgitaar marcheren tezamen over de bonkende, roffelende drumpartijen en slagen erin om een prima eigen sound te definiëren, met een vettige stem als onmisbaar attribuut. Verder wordt er nog bluesgewijs gebruikt gemaakt van een mondharmonica in 'Foxebi', dat, net zoals bijna elk lied op dit album, opgebouwd is rond een paar akkoordjes en een hoog meezinggehalte.
Jammer genoeg had Dick Black net iets kieskeuriger mogen zijn in het selecteren van de nummers: op dit album staan er veertien nummers, waarvan er weinig echt een meerwaarde bieden aan het geheel. Ondanks die overvloed moeten de meeste songs niets aan hun aanstekelijkheid inboeten, op elk nummer kan er wel meegeknikt, geheadbanged of zelfs gedanst worden. Menig jeugdhuis zal ongetwijfeld luidkeels mee "Me-che-len!" scanderen op het gelijknamige nummer, maar wanneer er te veel korte op elkaar lijkende songs na elkaar passeren heeft de luisteraar het ook wel gehad met dit ongeremde enthousiasme.
Te veel middelmatige fillers dus, maar wanneer Dick Black wél scoort gaan ze helemaal voluit: er wordt zo fanatiek geschreeuwd en gebeukt dat slechts weinigen dit album onbeweeglijk zullen overleven. De vuile nummers zullen elke kamer doordringen met een geur van zweet, pis en bier. Rock 'n roll!
Meer over Dick Black
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
