Met de schoonheid en gratie van de godin Diana, een meesterlijk musicus als Elvis Costello als man en een fonkelende stem die in haast onaards mooie jazz- en bossanovasongs haar weg mag zoeken, kan het als vrouw moeilijk mis gaan. Diana Krall wordt dan ook op handen gedragen. Al wat ze aanraakt verandert immers in goud en dat is ook op deze elfde studioplaat, die komaf maakt met drie jaar stilte, te merken. Krall, boegbeeld voor intieme jazzcovers, verkiest op 'Quiet Nights' de door haar gepopulariseerde weg van de bossa nova helemaal te bewandelen en lijkt haar ziel voorgoed aan Brazilië te hebben verknocht.
Tien liedjes lang zorgt deze Madonna van de vrouwenjazz voor pure muzikale verleiding, ditmaal dankzij de vaste hand van producer en bossa-expert Tommy LiPuma. Daarbij wordt weer gretig geplukt uit het werk van grote legenden. De meest herkenbare uitschieters zijn ditmaal ongetwijfeld Burt Bacharachs 'Walk on By' en het mysterieuze 'Girl from Impanema' van Antonio Carlos Jobim, grondlegger van de bossanova. Het eerste, eerder al door souldiva Dionne Warwick bekend geworden nummer, is met zijn schuifelend karakter, frivole pianosolo en met vaste, maar geen dwangmatige tred een toonbeeld van sensualiteit. Het tropische Impanema-meisje krijgt dan weer een erg loom accent mee, doordat bewust net na de maat gezongen wordt. Geruggensteund door een meesterlijk kwartet snijdt de Grammy Award bezitter met haar loepzuivere, enigszins duistere stem los door de ziel. Een sobere productie zorgt ervoor dat ze vaak vlak naast het oor van de luisteraar lijkt te fluisteren, waardoor zelfs iets minder toegankelijke ballades als 'I've Grown Accustomed to His Face' of het Portugees gezongen 'Este Seu Olhar' (een andere klassieker van Jobim) onweerstaanbaar worden. 'Quiet Nights' gaat dus net als zijn voorgangers voor zuiver en clean, maar is niet helemaal afgeborsteld. De magie die de fluit in opener 'Where or When' oproept of het quasi permanent latent aanwezige orkest van strijkers en houtblazers onder leiding van arrangeur Claus Ogerman stralen de rust zelve uit, terwijl het om zichzelf wentelend pianospel van Krall vaak gaat voor de moeilijkere partijen. Dit album mist zijn doel als absolute sfeerplaat dus niet.
Zonder enige twijfel is 'Quiet Nights' een ideale laatavondplaat. Een glas malt whisky of rum, haardvuur en lederen sofa zouden deze plaat prima begeleiden. Met als extra toegift onder meer een uiterst sensuele versie van The Bee Gees' 'How Can You Mend a Broken Heart' heeft Diana Krall weer een heerlijk gevoelsgeladen album samengesteld. De wereldster blijft dus nog zeker een tijdje schitteren.
Meer over Diana Krall
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
