De Florida-death metalscene heeft een bijzonder groot aantal uitstekende bands voortgebracht. Namen als Morbid Angel en Obituary zouden bij veel mensen allerlei belletjes moeten doen rinkelen. Nochtans was het alweer even geleden dat er nog een band opstond die in de voetsporen kon treden van die illustere voorgangers.
In 1997 liet Diabolic haar demo 'City Of The Dead' op de wereld los. Recensenten en deathbangers over heel de wereld vielen elkaar voor de voeten om dit combo eer aan te doen. De beroering was niet voor niets. Met albums als 'Supreme Evil', 'Subterraneal Magnitude' en vooral 'Vengeance Ascending' verpletterde Diabolic de concurrentie. Dient het nog gezegd dat wederom de verwachtingen hoog gespannen zijn voor deze 'Infinity Through Purification'? Diabolic heeft het de laatste tijd niet eenvoudig gehad, aangezien driekwart van de line-up andere horizonten opzocht. Enkel snarenplukker Brian Malone bleef over. Gelukkig was de man eerder ook al verantwoordelijk voor een flinke brok van het oeuvre van Diabolic. Er zijn echter een tweetal opvallende verschillen te noteren op muzikaal vlak. De zang van Ed Webb is vooral rechtlijniger dan die van zijn voorganger en nieuwe drummer Gael Barthelemy is Aantar Coates (vorige vellenmepper) niet. Barthelemy kan stevig doorhakken maar mist Coates' inventiviteit een beetje. Meteen zowat de enige mindere kantjes, want Diabolic's motto is nog steeds "Kill & Destroy!". De band hanteert even gemakkelijk turbosnelheden als logge passages en geeft de term "chaos riffing" opnieuw een duidelijke standaard. Het gitaarwerk is snel, compromisloos en voor een argeloze luisteraar misschien nogal hak-op-de-tak. Maar wie de moeite neemt om een paar keren te luisteren ontdekt de fijnzinnige structuur achter de geluidsmuur. Overigens heeft Diabolic net als hun muzikale broertjes Vital Remains begrepen dat een dosis melodie temidden de razernij niet weg is. Dat melodieuze ligt vooral in de solo's van het duo Malone/Hersemann. Diabolic heeft daarnaast oog voor uitstekende songtitels als 'Procession Of The Soulgrinders' of 'Exsanguinated Life'. Origineel? Misschien niet, maar het werkt wél. En met loeiers als 'Internal Mental Cannibalism' of het logge en sfeervolle 'Satanic Barbarism' kan er voor Diabolic weinig verkeerd gaan.
In tegenstelling tot voorganger 'Vengeance Ascending' is 'Infinity Through Purification' meer een groeiplaat omdat er ditmaal meerdere luisterbeurten nodig zijn om ten volle de kwaliteit te kunnen proeven. Maar het is zeker dat wie zich die moeite getroost een dikke kluif zal hebben aan dit staaltje verschroeiend doodsmetaal.
Meer over Diabolic
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
