Diablerie is een groep waar een paar (al dan niet voormalige) leden van onder meer Impaled Nazarene deel van uitmaken. In tegenstelling tot wat die laatste naam doet vermoeden, brengt Diablerie geen snelle of opgefokte black metalpunk maar industrieel getinte metal. 'Transition' verscheen eigenlijk al in 2012, maar nu is er dus de herwerkte versie van deze mini.
Waarschijnlijk heeft de band deze keer het geluid van het geheel wat opgepoetst, want anders is deze heruitgave een beetje overbodig. Het schijfje klinkt in ieder geval lekker vol en fors mechanisch, een gegeven dat binnen het industrial-genre een absolute vereiste is. Bij al dat geweld duiken vooral twee namen en vergelijkingspunten op, te weten Fear Factory en Red Harvest. Van die eerste heeft Diablerie vooral de zang geleend. De afwisseling tussen relatief rauwe brul enerzijds en toegankelijke cleane zang anderzijds is een principe dat met goede punten werd uitgetest. De zanglijnen van Diablerie zijn misschien iets minder pakkend, maar dat kan liggen aan de teksten. Wanneer de groep iets sneller tekeergaat en daardoor een rauwere kant laat zien, mag de verwijzing naar Red Harvest op zijn hevigst opduiken. De robotische vervorming van de gitaren en de pompende structuur leent zich best tot beukwerk.
Toch hapert er iets. Diablerie is vol goede wil en op het eerste gehoor werkt het plaatje, maar zeker bij herhaalde afspeelbeurten wordt duidelijk dat de songs wat achterlopen op de voorbeelden. Het blijft behoorlijk op de vlakte en er gebeurt ook niet echt iets spannend. Het resultaat is dat 'Transition 2.0' vrij plat op het gezicht valt en op geen enkel moment iets memorabel weet te brengen.
Het valt te hopen dat de heren nu wel tevreden zijn over dit kleinood, maar aan het eind van de rit is en blijft 'Transition 2.0' een vrij lauw industrialschijfje, dat mogelijks aangenaam is, maar nooit opvallend. Een grijze muis zijn in het huidige klimaat wordt genadeloos afgestraft.
