Even terug in de tijd. In 2008 scheert Canadees multitalent en full time freak Devin Townsend de lange haren af die hem zo herkenbaar maakten in de metal scene (de bovenkant van zijn hoofd was namelijk al natuurlijk kaal geworden, wat hem niet meteen de meest conventionele look meegaf). Deze actie was echter maar symbool voor een diepere transformatie, namelijk het stopzetten van zijn drank- en druggebruik. Na een sabbatjaar begon Hevy Devy, ontdaan van zijn haar en zijn aardse zorgen, opnieuw muziek te schrijven. Het resulteerde in een uiterst productieve periode waarin hij meer dan zestig nummers schreef. Die groepeerde hij in eerste instantie op vier albums, die elk een zeer kenmerkende stijl meekregen. 'Ghost' is het sluitstuk van een vierluik dat onder de groepsnaam Devin Townsend Project werd uitgebracht.
Na het monsterlijk bombastische 'Deconstruction' is deze plaat als sluitstuk meer dan welkom. Worden op de voornoemde plaat nog alle zintuigen tegelijk gebombardeerd tot ze capituleren, dan dient 'Ghost' om de geslagen wonden te zalven. De twee platen zijn complete tegenpolen van elkaar en doordat ze samen uitgebracht worden is het contrast des te groter. Met metal heeft het allemaal niets meer te maken: dit is pure rust, gegoten in muzikale patronen. Nummers als 'Fly' en 'Infinite Ocean' roepen meteen beelden op van glooiende landschappen en weidse natuurgezichten. De vaak terugkerende fluit wakkert dit 'natuurgevoel' verder aan, en gaat zelfs wat flirten met folk en wereldmuziek. Het kabbelende banjodeuntje (jawel, banjo!) op 'Blackberry' wordt heerlijk aangevuld met een engelachtige vrouwenstem. Op de titeltrack zijn een paar simpele gitaarakkoorden en diezelfde tweede stem genoeg om een vredevol plaatje te schilderen. Het bevreemdende 'Dark Matters' herinnert toch nog even aan het feit dat het wel degelijk een album van Devin Townsend, experimenteel muzikant, betreft. Het daaropvolgende 'Texada' bouwt voorzichtig op naar een eerste climax, die uiteindelijk toch achterwege blijft.
Voor zij die indertijd de gelaagde progrock op 'Terria' konden smaken, zal 'Ghost' er als zoete pap in gaan. Voor de die hard metalheads die op een nieuw experimenteel meesterwerk zitten te wachten zal 'Deconstruction' meer dan voldoende zijn. Echt vernieuwend is 'Ghost' dan wel niet, maar als de muziek zo goed klinkt is dat ook helemaal niet nodig. Voor wie het allemaal even wat rustiger mag gaan of voor wie wel eens last heeft van piekende stressniveaus: deze plaat zal veel meer doen dan de zwaarste medicatie. Wat, gezien de ontstaansgeschiedenis van deze plaat en het bijhorende project, wel eens de bedoeling kan geweest zijn.
