Derek is een Belgische dichter-liedjesschrijver-zanger die al jaren kronkelend zijn weg zoekt. Eerst deed hij dat in groepsverband (Derek & The Dirt 1991-1993 en Weez 1994) en op Engelstalige basis. Later deed hij het in duo (1996-2000), nog steeds voornamelijk Engelstalig, maar sporadisch ook in het Frans (herinner de alternatieve hit ‘Petit Lapin’). Daarna werd Derek & Vis gewoon Derek en geleidelijk ging hij zich uiten in zijn moedertaal. Zo bracht hij in 2010 zijn eerste Nederlandstalig album (‘Lila Cortina’) uit en in 2011 volgde ‘Het Wonder Is Volbracht’, een project waarbij hij zichzelf koppelde aan zangeres Maria. Blijkbaar bevalt het Derek (echte naam Dirk Dhaenens) dermate in de Nederlandse taal, zodat hij nog voor halfweg 2012 op de proppen komt met ‘De Banneling’.
Op ‘De Banneling’ lijkt Derek van begin af aan zijn eerder ludieke klank van de vorige albums ingeruild te hebben ten voordele van een aanval op het sentiment. Nooit eerder zong hij met meer dramatiek dan in ‘Ik Wil Nog Wel Met Jou’ en met de jazz-ondertoon is hij waarschijnlijk ook aan zijn proefstuk toe.
De gewaardeerde inbreng van Kathleen Vandenhoudt valt op in ‘Dag Aan Dag’. Haar stem voorziet het refrein van een bruisend volume. Tevens zorgt de Hammondorgel van Yves Meerschaert (dit is Vis van Derek & Vis) voor een aangename uitdeining van de klank. Een klassiek popnummer – met een likje kleinkunst – is het titellied. Dit is een nummer waarin Derek op zoek gaat naar zijn identiteit. ‘Tot Jouw In Memoriam’ gaat ook de richting van de pop uit, maar is een pak snediger.
De sentimentele rust wordt opnieuw omarmd in ‘Eenzaam In Jou’. Dit lied onderscheid zich tevens door een thematische verrassing. Hier lijkt Derek namelijk een lans te breken voor het geloof: “Ach geef die klamme wezens / een schuilplaats voor de kou / t’ Zijn ook kinderen van Heer Jezus / Eenzaam in jou.”
Als schoonheid te omschrijven – en erg aansluitend bij zijn eerder werk – is ‘Je Leeft’. Een mooie pianoriedel klinkt op de achtergrond en zorgt voor een constante doorheen het nummer. Hierin probeert hij bovendien een levensles te delen met al die ze hebben wil: ”Wat is liefde? / en hoeveel van die liefde geef je weg? / je geeft ze allemaal weg! / en je schiet je blije pillen van de apotheek / met je duim van op je wijsvinger in de beek / tot alle depressieve koeien loeien.”
Melancholie klinkt door in ‘Waar Gaan Ze’. Hij bezingt buren die vroeger ’s avonds buiten op straat zaten en vlinders die destijds massaal langs oevers vlogen. Daarna volgen twee nummers waarin John Snauwaert een mooie rol krijgt met zijn sopraan- en tenorsax (‘Ik Kan Niet Slapen Zonder Jou’ en ‘Onsterfelijke Nacht’).
Toepasselijk sluit Derek af met ‘Als Jij Er Niet Meer Bent’. De persoon waarvoor het lied geschreven is zal dit waarschijnlijk niet kunnen blijven doen, maar als luisteraar kan ‘De Banneling’ gelukkig tot in den treure worden herbeluisterd.
‘De Banneling’ is een album dat niet vanaf de eerste luisterbeurt op de deur beukt. Ze heeft even tijd nodig, maar wanneer dat duidelijk wordt, kruipt ze onherroepelijk onderhuids. Derek bewijst zo geruisloos opgeklommen te zijn tot in de hoogtes van de Nederlandstalige liedjestraditie: vakmanschap.
