Hoewel zowel bandnaam als albumtitel zonder veel fantasie aan omgedraaide jesuskruizen, gespijkerde lederen jassen en wilde headbangrituelen doen denken, moet bij dit Canadese vijftal toch wel een flinke korrel zout opgesnord worden. Geen duistere, satanische metaalheren, maar vijf jonge, energieke jongens die hyperactieve garagerock produceren, omfloerst met blues.
Met Demon's Claws wordt automatisch een fikse stap terug in de tijd gezet. Muzikaal hebben de jongens hun neus diep in de mosterd van 'bekende rebellen' als Iggy Pop en zijn Stooges en The Velvet Underground gestoken. De rauwe, ietwat ruisende opnames verraden meteen een radicale terugsprong naar de oude, naar bier, zweet en rook geurende punktentjes eind jaren '70. Opener 'Dedicated' klinkt alsof de microfoon helemaal achteraan het zaaltje op een antieke 8-track werd aangesloten. De simpele, ruwe gitaarakkoorden spuwen, ondersteund door een swingende ritmesectie, een rake, opzwepende melodie uit. Opvolgers als 'Side A' en 'Shadow of a Castle' zijn van een iets ander allooi. De overstuurde geluidskwaliteit blijft voor een heerlijk authentiek sfeertje zorgen, maar muzikaal lijken dit eerder kopieën van de oude helden dan gezonde, eigen geesteskinderen. De drum schiet aan punktempo uit alle mogelijke bochten en de gitaristen rammen met zo weinig mogelijk precisie vier-akkoordenschema's uit hun instrumenten. Het nummer 'Satan's Little Pet Pig' duwt het niveau dan weer enkele serieuze treden naar boven. Dit nummer ademt gezapig een zwoele mix van blues en country op een ingetogen, maar opzwepend ritme. De gitaartokkels klinken fris en ook een sporadische mondharmonicasolo geeft het geheel alleen maar meer kleur.
Toegegeven, Demon's Claws heeft een plaatje afgeleverd dat een piekfijne authenticiteit kan nabootsen. Maar hier ligt ook meteen het probleem. Met hun jonge leeftijden wordt het moeilijk om de groep ook serieus te nemen. Maar alleen al de naam van deze groep doet toch vermoeden dat er onder deze Canadezen ook een gezonde dosis zelfkritiek –en spot borrelt. Zolang de kleren na een optreden van hun drie dagen naar bier en sigaretten ruiken, zijn deze jongens wel de moeite een concertje van mee te pikken.
Meer over Demon's Claws
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
