Eenzaamheid kan aanleiding geven tot creativiteit. De Italiaan Cristiano Deison, die reeds twintig jaar meedraait in de internationale ambientscene, heeft voor zijn nieuw werk een boel omgevingsgeluiden uit verlaten hotelkamers verzameld en heeft daar vier geluidscollages uit geassembleerd. ‘Quiet Rooms’ bevat dus vier lange, rustieke soundscapes met veel detail en achtergronddynamiek.
‘Room 1’ is meteen de vaagste van de vier. Een erg doffe, holle klank zit vol omwentelende bewegingen die naar boven lijken te willen komen, maar daar nooit in slagen. Een lange noot wordt doorweven met hobbelende tonen en een trage, wat wanhopig overkomende loop. Dat alles klinkt erg ongrijpbaar, alsof het onder water is opgenomen.
De sfeer in ‘Room 2’ is meer tastbaar, maar ook erg bedwelmend. Een donkere grondnoot met minimale beweging van nagalm komt over als een soort van new age-track met grote droomfactor. Vage stemmen weerklinken in de verte, enkele kuchende geluiden passeren en er gaat een antwoordapparaat af: het zijn elementen die voor noodzakelijke afwisseling zorgen in dit veld van minimalisme.
‘Room 3’ klinkt nog wat frisser, maar bevat toch dezelfde ingrediënten en dezelfde indommelende basisdrone. Een waterkraan wordt opengedraaid, een deur valt in het slot, spetters, ratel- en kraakgeluiden zorgen voor een mysterieuze belevenis. De extra veldopnamen blijven echter uitermate spaarzaam. De mediterende droomtoon houdt de overhand gedurende elke ‘Quiet Room’. Met iets meer hoge echogalm lijkt deze derde track wat meer zuurstof te bevatten, maar ook nu blijft een beklemmende desolaatheid overheersen.
De laatste track is degene met de minste beweging en herkenbaarheid. Hier overheerst vooral sfeer, de ene keer wat meer indommelend, de andere keer wat meer richting ruis en gezoem van een airconditioning grijpend.
‘Quiet Rooms’ is een bijzondere, beklemmende plaat. Het is vreemd dat de vier passages telkens uitfaden terwijl de schepper vast houdt aan een continue, gelijkmatige basisdrone die doorheen elke track verweven zit. De erg beperkte, trage dynamiek, de herkenbare kamergeluiden en de overheersende doezelsfeer vormen een fijne ambientervaring. Liefhebbers van minimalisme kunnen hier heerlijk in wegkwijnen.
