Deicide heeft zo zijn voor- en tegenstanders, maar het valt niet te ontkennen dat deze death metalband gestaag zijn ding blijft doen en zo geregeld voor degelijke albums zorgt. Toegegeven, na het ijzersterke 'The Stench of Redemption' ging het weer eventjes wat minder, maar met 'In the Minds of Evil' doet de groep rond Glen Benton flink zijn best om weer agressief en gebald voor de dag te komen. Echt helemaal het adrenalinepeil de hoogte injagen, lukt niet zo goed, maar het zou onzin zijn te beweren dat dit een slechte schijf zou zijn.
Maar goed, na een drieëntwintig jaar is het soms uitdagend om nog fris voor de dag te komen, zeker wanneer men – als in het geval van Deicide – consequent satanische death metal ten berde brengt. Ook nu weer zijn de clichés niet helemaal van de lucht ('Trample the Cross' of 'Kill the Light of Christ'), maar dat is nu eenmaal een kenmerk van de band en het zou al erg moeten zijn indien Benton en kompanen plotseling het roer zouden omgooien. Het tempo ligt door de band genomen deze keer iets lager dan voorheen, al heeft de groep er wel voor gezorgd dat er niet te veel eenheidsworst qua tempo op staat en dat komt de dynamiek van het album volledig ten goede.
Drummer Steve Asheim heeft opnieuw zijn pen vlot gebruikt voor bijna onmenselijke drumpartijen en vooral de griezelige gitaarlijnen die ondertussen een van de meest prominente handelsmerken van Deicide zijn. Daardoor zijn nummers als 'Thou Begone' (lekkere blafvocalen ook) of het scherpe 'Even the Gods Can Bleed' smeuïge stampers. Daar staat ook wel tegenover dat op een paar plaatsen het album wat flauw overkomt, maar elf keer met scherp schieten is niet iedereen gegund.
Groot verschil met vroeger zijn de vocalen van Benton zelf. Waar hij vroeger – soms tot het irritante af – zijn brulzang dubbelde met ijselijke schreeuwen, heeft hij die laatste deze keer achterwege gelaten. Het trekt de sound meer open en laat de songs ook meer ruimte om te ademen, waar het vroeger van tijd tot tijd té druk werd. Een goede zet en eentje die laat merken dat de band nog steeds probeert om te evolueren binnen een strak keurslijf.
'In the Minds of Evil' is zeker en vast niet de sterkste Deicide-plaat in de catalogus, maar het zou complete onzin zijn te beweren dat het een minderwaardig album zou zijn. Deicide is wel vaker vergeleken met Motörhead en dat snijdt ergens hout: beide groepen maken eigenlijk consequent gelijkaardige platen, maar eenieder zal hard moeten zoeken om een slecht exemplaar te vinden. Deicide blijft gewoon solide death metal brengen, niets meer, niets minder.
