Het Australische Deez Nuts heeft al wat gekrakeel mogen verduren in de muziekpers, al is het nog maar zeer de vraag waarom? Misschien ligt het aan het feit dat deze jongens overschakelden van meer 'trendy' muziek naar eerder klassiek getinte hardcore? Of omdat Deez Nuts met een stevige tongue-in-cheeck drinken en feesten verheerlijken in plaats van de militante straight edge te propageren? Moeilijk te zeggen, maar wie 'Bout It' in de cd-speler schuift, zal snel kennismaken met een entertainende pot hardcore die ten volle overtuigt.
Zestien songs die voorbijrazen aan een rotvaart en een hoog 'het kan ons niet schelen'-gehalte is wat deze langspeler te bieden heeft en dat smaakt alvast naar meer. Deez Nuts heeft niet de pretentie om iets volledig revolutionairs te bieden, maar dat is hoegenaamd niet erg, want de muziek is top: recht voor de raapse hardcore met breakdowns en gang vocalen, gebracht met smeuïge (en vaak hilarische teksten) en een hang naar punk. Hier en daar neigt de band wat meer naar metal (occasionele dubbele basdrumroffels en en paar ritmepartijen van de gitaren), maar meestal is het hardcore/punk dat de klok slaat. De gitaarriffs zijn eenvoudig maar effectief en weten vaak degelijke en pakkende thema's te laten opduiken.
De vocale stijl ligt heel sterk in het verlengde van Agnostic Front's Roger Miret, in die zin dat er niet meteen rauw geschreeuwd wordt, maar eerder gekozen voor een mix tussen roepen en iets wat neigt naar rappen. Die crossover met rap is trouwens niets nieuws, want het is een publiek geheim dat hiphop en hardcore vaak vanuit hetzelfde milieu vertrokken. Deez Nuts doet trouwens geregeld iets aparts op deze plaat: een paar interludia (waarvan sommige grappig en de introductie van bassist Hoya van Madball is lekker sappig New Yorks) en genrevreemde invloeden die wonderwel werken. Zo is afsluiter 'Band of Brothers' een lekker broeder- annex drinklied met de zalvende zang van gast Sam Carter. Misschien een beetje bizar, maar het werkt allemaal wél.
'Bout It' is een lekker ongecompliceerde en eerlijke hardcoreschijf, die op muzikaal vlak moeiteloos weet te overtuigen en dankzij de (toegegeven: soms wat platvloerse) humor een luchtigheid kent die erg aanstekelijk werkt. Trendhoppers en puristen zullen misschien gruwen, maar dan gaan ze compleet voorbij aan een album vol heerlijke muziek. Gelukkig dat de meeste mensen zich van dat elitaire gedoe geen zier aantrekken.
