Het Canadese Kranky zet zijn transformatie van obscuur elektronicalabel tot progressieve indie-platenfirma voort. Met een nieuwe release van het bedwelmende Amerikaanse combo Deerhunter, de eerste van hun drie langspelers die ook op Europa wordt losgelaten, zit het in elk geval wel snor. Twaalf ijle, zwevende, psychedelische gitaarelektronica-momenten koppelen ogenschijnlijke eenvoud à la Velvet Underground aan duizelingwekkende droomtaferelen waardoor 'Microcastle' zichzelf meteen tot het rijk der fantasieën bombardeert.
Opgelet voor de aanvankelijk erg vlotte popuitstraling van deze plaat. Die krijgt immers op de tweede helft, waar elektronisch experiment zijn intrede doet, een stevige deuk. Deerhunter vertrekt vanuit eenvoudige akoestische gitaarsongs en betrekt daar aardig wat digitale effecten en manipulaties bij wat een erg loom en benevelend karakter geeft. Langdurige, repetitieve instrumentale intermezzo's zijn schering en inslag en doen 'Microcastle' in nog meer mist baden. Dit is zonder twijfel muziek voor drugstoeristen en wordt door zanger Bradford Cox graag omschreven als ambient punk (een vlag die overigens zijn lading geheel niet dekt). Verwacht in elk geval geen eindeloze schoonheid of gedetailleerde weelde. De cd verwent eerder luie zetelhangers die pas na veertig minuutjes opveren bij een mooi afsluitende postrockpassage. In tussentijd is Deerhunter op bezoek geweest bij Slowdive (met het traag ontluikende shoegazernummer 'Never Stops') en Sonic Youth (in een grillig en gitaargedreven 'Agoraphobia'). Vanaf het holle en ronddolende 'Calvary Scars' doet echter de piano zijn intrede en is het tijd voor enkele sobere, erg abstracte sfeerimpressies die de plaat plots een nieuwe wending geven en toch richting ambient lijken te neigen. Dat creëert de nodige ruimte om bij 'Nothing Ever Happened' het gaspedaal wat steviger in te drukken, waardoor 'Microcastle' weer aardig heropleeft.
Enkel al uit de songtitels ('Twilight at Carbon Lake', Agoraphobia', Saved by Old Times' ...) blijkt dat de heren van Deerhunter geen gebrek hebben aan fantasie. Dit derde album is alleszins een mooie sfeerparel waarin muzikale gedrevenheid en een heerlijk laidback-gevoel elkaar op een fijne manier vinden. Een betere muzikale vriend voor druilerige herfstdagen is moeilijk denkbaar.
Meer over Deerhunter
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
