Death in Vegas, de band van Richard Fearless en Tim Holmes, is bij het grote publiek vooral bekend van de hitjes 'Dirge' en 'Aisha' en de albums 'Dead Elvis' en 'The Contino Sessions'. De laatste jaren is het geluid van de Engelse dance/rock crossoverband wat donkerder en filmischer, maar ook dansbaarder geworden (geen toeval als je weet dat Fearless vaker soundtracks zou willen maken) en dat vertaalt zich ook in deze 'Fabriclive'. Fearless mixt er eigen nummers (zowel onuitgegeven tracks als songs vanop Death in Vegas' laatste 'Satan's Circus') met het betere acidwerk en de hotste minimalproducers van het moment. (En) het resultaat mag er meer dan zijn.
Het album begin met Solvents 'Science with Synthesizers', een valse trage uit de oude technodoos, vol zweverige synths en acidbliepjes. Die acidinvloed keert op het hele album terug. Soms gebeurt dat eerder voorzichtig, zoals op 'Zugaga' van Death in Vegas zelf, dat scherpe acidgeluiden vermengt met overstuurde synths die eerder aan trance doen denken, of op 'Lost in Sound' en 'Neds' van minimalmeester Alex Smoke, dat met verontrustende bliepjes als een dansbare griezelfilmsoundtrack klinkt. Maar naar het einde van het album toe gaat de acid alleen maar in kracht toenemen. Zo klinkt 'Reigen (Acid Mix)' van Death in Vegas helemaal zoals je van de titel zou verwachten: een vette acidbaslijn, wat ondersteunende synths en een dreunende beat eronder. Dat nummer leidt trouwens een reeks acidklassiekers in, met als hoogtepunt Blue Ketchupps 'Don't Trust Your Computer': een mengelmoes van ijle klanken en pure elektro. Maar 'Fabriclive 23' is meer dan enkel acid: Fearless houdt duidelijk ook van minimal. 'Cheap Therapy' van Mossa doet met zijn donkere, stuwende baslijn, verknipte stemsamples en zware synthesizerdreunen tegelijk aan de minimal techno van Ricardo Villalobos en de typische vette Franse house van Cassius denken. Ook de superster van de huidige minimalscene, Matthew Johnson, is goed vertegenwoordigd. Eerst is er de donkere, door ijle synths voortgestuwde parel 'Marionette', aan het einde van de mix gaat het harder, sneller, maar even bevreemdend op zijn hit 'Typerope'. Afsluiten doet Fearless met 'Jenna' van John Dahlbäck en dat nummer vat de hele mix perfect samen. Knipoogjes naar acid worden vermengd met klassieke Detroit techno zoals Jeff Mills al jaren niet meer maakt en het geheel klinkt tegelijkertijd donker en opzwepend, maar vooral vreselijk dansbaar.
Technische hoogstandjes zijn op deze 'Fabriclive' niet te vinden, maar dat is ook niet nodig. Fearless mixt snel en strak en laat de platen hun verhaal doen. Zijn platenkeuze is uitstekend en biedt altijd op precies het goede moment die subtiele variaties die minimal zo boeiend maken. Anderhalf uur lang wordt de luisteraar meegenomen op een trip van Death in Vegas' acid- en elektro-invloeden naar de beste minimal techno van nu. Een perfect uitgebalanceerde mix zonder technische snufjes of platgereden paden: zo moesten er meer zijn.
Meer over Death in Vegas
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
