Een Youtube filmpje, misvormd met ruis, van een agressieve zwarte rapper in een auto... Dat moet het geweldige ‘Guillotine’ van Death Grips zijn! Scherpe en snijdende geluiden zetten de luisteraar zwaar onder druk terwijl Mc Ride met zijn ruwe stem de boel bijeen brult alsof zijn leven ervan af hangt. Met de woorden “It goes, it goes, it goes, it goes” wordt telkens een beklemmende suspens opgebouwd, gevolgd door een glissando waarna er letterlijk een bijl op de nek van de luisteraar lijkt te vallen. De man achter deze sterke productie is Flatlander die zich omringde met Mc Ride en side-zangers Info Warrior en Mexican Girl. De bandleden zijn allen afkomstig uit Sacramento, California en dat klinkt goed door in hun vettig accent. Degene die de ritmes verzorgt is drummer Zach Hill, bekend van de progrockband Hella. Zijn beats slaan in als een bom vanaf de eerste track van ‘Exmilitary’.
‘Beware’ begint met een quote van de Amerikaanse crimineel Charles Manson. Hierna barst de hel los met een traag maar machtig ritme van snerpende beats en een klankmuur van noise melodieën die aan Dälek doet denken. Maar de monotone, schurende stem van rapper Ride maakt het honderd procent Death Grips als hij de vers uitkeelt: “I close my eyes and seize it, I clench my fists and beat it, I light my torch and burn it, I am the beast I worship”. Hoe zwaar de instrumentale kant wel mag wegen, de lyrics worden er steeds door geblaft. De combinatie is monolithisch en weegt stevig door op de schouders van de luisteraar met een effect dat niet te onderschatten valt. Deze man heeft duidelijk zijn broek niet versleten op de schoolbanken. Met een flinke portie adrenaline, vindt hij bij ‘Death Grips’ zijn uitlaatklep. Puristen die hier verloren tegenaan lopen, krijgen een flinke bak misnoegen in hun gezicht gerocheld.
Ook de teksten zijn niet min maar (nogmaals!) niet voor gevoelige luisteraars want behoorlijk gewelddadig alsook seksistisch zoals in ‘I want it, I need it’ met spoken word op een stuiterend ritme. De verzen zitten erg goed in elkaar en de boodschap die erdoor komt is er steeds één van instinctieve lust en razernij. Niet enkel in de teksten zijn de heren barbaars, ze misbruiken ook melodieën van andere artiesten. Zo wordt bijvoorbeeld de basriff van Pink Floyd’s ‘Interstellar Overdrive’ en een sample van The Prodigy en N.W.A. gebruikt. ‘Spread Eagle Cross The Block’ is volledig gebouwd rond het swingritme van Link Wray’s ‘Rumble’ dat sterk contrasteert met de emotieloze stem op de voorgrond.
Liefhebbers van zware en noisy hiphop zoals die van Dälek en Techno Animal zijn hier aan het juiste adres. Maar ‘Exmilitary’ moet ongetwijfeld ook elektronica en dance liefhebbers kunnen verrassen met zijn uitstekende productie. Het nummer ‘Klink’ waarin de politie zwaar wordt aangepakt, heeft een sterk hakkend ritme van breakcorebeats dat vlotjes aansluit bij de gitaarriff van Black Flag’s ‘Rise Above’. ‘Culture Shock’ wordt met rauwe technogeluiden en de krachtige rijm “Culture shock, future shock – fuck yourself, choke yourself” opgebouwd als een echte anthem. Wat precies de steunpilaar is van dit album is moeilijk te bepalen. Telkens weet Death Grips op een andere manier te verbluffen. Altijd provocerend en meedogenloos en toch steeds anders. Puike raps, tatoeages, brutaliteit, originaliteit, onuitputtelijke energie en een verpletterend instrumentarium. Dit moet ongetwijfeld zijn sporen nalaten op een podium! Wie durft deze gasten naar België te halen? Diep headbangen met de mondhoeken naar beneden en uitbrullen “I am the beast I worship!”.
