Na jarenlang de Belgische podia onveilig gemaakt te hebben als Joy Division-coverband, achtten de heren van Dead Souls de tijd rijp om het verleden achter zich te laten. Ze lieten Ian Curtis en de zijnen voor wat ze waren en besloten hun eigen muzikale weg op te gaan. Op hun debuutplaat zijn de voor de hand liggende referenties nooit veraf, maar 'Cognac and Coffee' is bovenal een staaltje eigenzinnige indierock van eigen bodem.
De titeltrack trekt alvast van leer met een stel vinnige gitaren en een hyperkinetische ritmesectie. De vocale melodie verzuipt een beetje in het totaalgeluid, maar dat is misschien net de charme van het hele nummer.'Boxoffice Waiters' koppelt zwierig slagwerk aan schichtige gitaarlijntjes, terwijl 'Zen for Birds' kiest voor melancholieke teksten en meeslepende backing vocals. Hoewel Dead Souls met zijn galmende stem, atmosferische bas en strakke ritmiek vanzelfsprekend erg aan Joy Division doet denken, vergeet de groep niet om zijn eigen songs te schrijven. Het enige echte pijnpunt van 'Cognac and Coffee' ligt echter niet in de kwaliteit van het songmateriaal. De groep heeft de productie bewust in eigen hand gehouden, maar dat draait niet uit op een onverdeeld succes. Soms komen de instrumenten minder goed door en dat is toch ietwat nefast voor de feestvreugde. Jammer, want nummers als 'Six Feet Under' of het passend getitelde 'Smash Your Guitar' hebben ongetwijfeld potentieel.
Al bij al is 'Cognac and Coffee' een verdienstelijke eerste langspeler van een groep die het eigenlijk vooral moet hebben van zijn intense livereputatie. Dead Souls vinden het warm water niet opnieuw uit, maar staan garant voor een handvol energieke songs waar de emotionaliteit en spelvreugde vanaf druipen. James, een podium graag!
Meer over Dead Souls
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
