Elvis Peeters is bekend als schrijver van romans, verhalen en theaterteksten. In de jaren 1980 maakte hij brokken met de Nederlandstalige wave/punkgroep Aroma Di Amore, goed voor enkele sterke platen. De Legende is de groep die Peeters samen met Geert Corbeels heeft opgericht, na het uiteengaan van AdA. Met 'Bijt! Bijt! Bijt!' heeft deze Nederlandstalige rockgroep een eerste volwaardige album uit. Peeters bepaalt als zanger in grote mate het groepsgeluid door zijn originele teksten over liefde en seks, over de verrotte maatschappij en de dood.
"Ik bezit de fallus en de fallus bezit mij/Ik voel hem als een cactus in mijn borst en in mijn zij".
"Hij bijt nog veel liever al zijn tanden stuk/ Dan altijd weer te blaffen voor een ander zijn geluk/ Honden aller rassen/Verenigt U!/Bijt! Bijt!Bijt!".
Met dergelijke teksten benadert Peeters de luisteraar frontaal. Het bijten uit de titel van deze plaat vinden we terug in de teksten én de bitse manier waarop Peeters die debiteert, in beste postpunktraditie. Op zijn best klinkt De Legende messcherp, zijn de ritmes genadeloos en de drive navenant. Dan lijkt het alsof deze oude rotten willen bewijzen dat zij nog wéten wat punk is. Evengoed duiken er fijngevoelige composities op, die aansluiten bij het élan van de poëzie."Ik huil niet om de dood/Die droeve charlatan/ Hij legt het leven bloot/ ik ben de beenderman (...)"
Peeters' spraakwaterval komt soms zodanig op het voorplan dat de muziek zelf zijn best lijkt te moeten doen om ook op te vallen en niet louter een ondersteunende functie te vervullen.Daarom duikt er in elk nummer wel een andere klankkleur: nu eens wordt er een fluks synthlijntje toegevoegd, dan weer een banjoline(!) of viool, of een iets te cheesy saxofoongeluid ('Zwart ondergoed'). Daardoor boet de plaat aan consistentie in en bijwijlen is de muzikale invulling zelfs ronduit banaal.
De zanger, schreeuwer, crooner in Elvis Peeters lijkt Nick Cave in diens diverse incarnaties naar de kroon te steken: de destructieve punker, de morbide romanticus, de rockgod. Met een meer radicaal en doordacht muzikaal geluid zou De Legende alvast in Vlaanderen op dergelijk hoog niveau kunnen staan.
Mogelijk zijn de expliciete voordracht en de niets verbloemende teksten op 'Bijt!Bijt!Bijt!' voor een argeloze luisteraar een brug te ver, maar onder de grijze Vlaamse hemel staat De Legende wel voor een nieuw Nederlanstalig geluid. Een tip om meer affiniteit te krijgen met 'Bijt! Bijt! Bijt!: lees de teksten in het boekje en ontdek de meest geniale teksten die uit de pen van een Vlaamse rocker komen. Poëzie wordt hier wel van heel nabij benaderd, en dat is voorlopig zeker het grootste argument voor deze plaat.
Meer over De Legende
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
