Je moet het maar durven: na een succesvol wereldberoemd debuut opteren voor een coverplaat om dit succes te evenaren. De countryblues zangeres Dayna Kurtz draait er haar hand niet voor om en levert met deze 'Beautiful Yesterday' een geweldig melancholische en ingetogen plaat af. De dame noemt zich in interviews dan ook met een wijde glimlach één brok sentiment.
Neem het slepende 'I Belong to the Wind' van een vrij onbekende Wendy Hubert dat teert op een jankerige viool en een banjobegeleiding die druipt van de weemoed. De donkere tenorstem die Dayna Kurtz uit volle borst gebruikt, leent zich perfect voor het sobere en lome geluidskader van dit nummer. Haar karige begeleiding met akoestische gitaar is totaal naar de achtergrond verdwenen. Ook bekendere artiesten worden stevig onder handen genomen. Zo wordt 'Left Alone' van Billie Holiday getransformeerd tot een soulvol, traag pianojazznummer en krijgt zelfs Prince een transformatie, waarbij 'Joy in Repetition' een nogal duister en zwoel karakter aangemeten wordt (en wel nogal vreemd overkomt). Verder komt ook Leonard Cohen aan de beurt ('Everybody Knows') en durft de dame zich succesvol wagen aan de emotionele soul van Sam Cooke ('Lost and Looking'). Speciale vermelding verdient 'I Got it Bad' van Duke Ellington in duet met Norah Jones, waarbij opvalt hoe voller en sterker de stem van Dayna Kurtz wel is dan die van Norah. De jazzkwijl loopt van deze overheerlijke bewerking met piano en contrabas af. Tenslotte mag iedereen nog eens mee kelen met het onbetamelijk droevige 'Those Were the Days' van Gene Raskin. Nóg soberder dan het origineel en nóg meer ontdaan van de drive die de "lalalala" aan het nummer geeft, verdrinkt deze versie in vergane glorie en dagen van weleer. Wat in het algemeen opvalt, zijn telkens de sobere, maar uiterst effectieve arrangementen waardoor de warme jazzstem van Dayna Kurtz alle kansen krijgt om zich ten volle te ontplooien. Enkel het Franstalige 'Parlez Moi d'Amour' wringt wat omwille van een Engels accent dat bijvoorbeeld de charismatische Franse "r" verhindert. Hoewel een zorgvuldige selectie gemaakt is van sterke nummers, heeft de dame zich de vrijheid gepermitteerd om ze allen naar haar hand te zetten. Zo zijn de overkoepelende thema's niet enkel nostalgie en vergankelijkheid, maar heeft dit album ook een bijzonder homogeen en eigen karakter. De donkere intimiteit en de middernachtsblues die deze plaat uitstraalt en de ongehoorde klasse en perfectie die ze nastreeft, maakt ze allicht opnieuw een topper van wereldformaat. Ze heeft er haar tijd voor genomen, maar deze tweede plaat van Dayna Kurtz is er eentje om nauw te koesteren.
'Beautiful Yesterday' is een aardige terugblik op het muzikale verleden van vele grootheden. Bovenal is deze plaat er echter één van Dayna Kurtz zelf, waarbij ze in alle pracht en praal de volle emotie in haar stem laat spelen. Drie kwartier lang zorgt deze cd voor kippevel, koude rillingen en doet hij snakken naar een warm en liefdevol deken.
Meer over Dayna Kurtz
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
