Er zijn niet veel beeldende kunstenaars die hun beelden in mooie muziek om kunnen zetten. Davide Balula kan dat wel. Op 'Pellicule' leidt hij de luisteraar met stem en gitaar langs huis-, tuin- en keukensamples uit Parijs. Verrassende folktronica op een groeiplaat van formaat.
De Portugese Fransman zingt in het Portugees, Frans en Engels. De zang en het akoestische gitaarspel van Davide hebben iets weg van Nick Drake. Gevoelige hoogtes in trage, soms wat melige ballades. Het openingsnummer 'Eburn (9V)' bedriegt in dit opzicht een beetje. Verder skippen brengt soelaas, en hoe! Plots duiken geluiden op van deurbellen, microgolfovens, krakende deuren en openschuivende cd-spelers, wondermooi verweven in de folk. Geen luide drones of zware beats, maar geluid van zuchten, wrijven, piepen en tsjirpen, best te beluisteren met hooftelefoon. Davide Balula is met de microfoon op pad gegaan en heeft de meest breekbare geluiden aan elkaar gelijmd. Dit zijn allesbehalve softe pastorale geluidscollages, maar spannende en verrassende creaties die raken. De folktronica van Balula klinkt heel fragiel en eigenlijk zou hij nog mooier klinken zonder diens stem. Zo maken verknipte samples met synthesiserklanken In 'Puis Décongèle' prachtige clickpop. In 'Lorsqu' il n' est plus' is zowel het ritme als de melodie zo freel dat het weinig houvast biedt maar toch ontroert. En 'Maan' is ook één van de nummers die meerdere keren beluisterd moet worden om structuur te vinden. De meest uiteenlopende samples smelten hierin samen tot een eenvoudige, weemoedige en wondermooie melodie. Het is jammer dat slechts de helft van de songs echt pareltjes zijn. 'Des Filles' is noise zonder melodie en eigenlijk een lange intro voor 'Pour une flaque...', 'En jet de soude' is knap maar een beetje langdradig en 'Viens, va-t-en' is een soort hoorspel. Niet dat het stoort hoor.
Veel songs op Davides debuut waren eerst performances of sculpturen. Aan het hoesje en de site van de kunstenaar – opgebouwd rond een postduif - is dat ook te merken. Davide laat op het einde zelfs het nummer van zijn mobiele telefoon achter om commentaar te geven op zijn werk. Men voele zich geroepen.
Meer over Davide Balula
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
