Fans van David S. Ware dienen bij voorbaat gewaarschuwd te worden: hun idool speelt slechts op de helft van de tracks mee. Deze cd is dan ook eerder een venster op de componist David S. Ware dan op de saxofonist. Daarbij komt nog dat de stukken verrassend tonaal en melodieus zijn voor iemand die zijn strepen verdiend heeft in de freejazz. De centrale plaats die de strijkers toebedeeld krijgen is in deze context ook al niet vanzelfsprekend. Opmerkelijk daarbij is dat er meermaals een combinatie van synthesizerstrijkers en akoestische viool, altviool en contrabas opgezocht wordt. Het resultaat bewijst dat kunstmatige strijkers niet per definitie belegen moeten klinken en dat binnen dit concept toch heel wat verschillende sferen mogelijk zijn.
Wanneer David S. Ware dan toch als saxofonist opdraaft, drukt hij meteen zijn stempel op het geluid: in de twee versies van 'Weave' (in duo met drummer Guillermo E. Brown) en met een grotere bezetting in 'Ananda Rotation'. De breed uitgesmeerde strijkers (kunstmatig en akoestisch) geven dit stuk een episch 'er was eens' geluid. Het schommelende en de holle, soms net valse en daardoor 'misselijkmakende' toon van Ware verwringen de romantiek die anders (te) gemakkelijk vrij spel zou krijgen. Dit laten ontsporen van gezelligheid komt ook in de andere tracks voor. In 'Carousel of Lightness' zouden het mistige timbre van de keyboards en de neerdwarrelende drum, contrabas en altviool een ontspannen kerstsfeer kunnen opvoeren, ware het niet dat de opeenvolging van de akkoorden een net iets te vreemde bocht maakt. De hoog tingelende pianoriff die 'Suffic Passages' schraagt, belet dan weer dat de viool en altvioolsolo's zigeunerachtig gaan klinken: hier geen nostalgie en zeker geen kitsch. Jammer is wel dat de tegelijkertijd solerende viool en altviool nooit verstrengeld geraken of een duel aangaan en dus niet tot het einde boeien, waardoor deze track best wat korter gemogen had.
Het meest 'ongeschonden' klinkt de titeltrack. Gedurende 12 minuten zweven Wim Mertens-achtige, repetitief wisselende akkoorden van strijkers en synthesizer uit de speakers. Het geheeld wordt echter net iets te snel gespeeld om echt te beklijven en de melodie die uit de akkoorden naar boven komt, heeft niet genoeg ritmische drive om de luisteraar helemaal mee te slepen. Toch is 'Threads' als geheel een interessante cd, al was het maar omdat een Wim Mertens, zigeuners en kerstmuziek geen alledaagse referenties zijn voor een freejazz saxofonist.
Meer over David S. Ware String Ensemble
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
