Hoewel David Childs nauwelijks halfweg de twintig is, doet het recept van zijn platen al vertrouwd aan. David heeft een patent op een warme euphoniumklank gecombineerd met veel virtuositeit en inlevingsvermogen. Op zijn vijfde solo-cd is er niets veranderd, waarom ook? De begeleiding is deze keer van de Welshe brass band kampioen Buy As You View Band (BAYV), waar hij eerste euphonium is en waar vader Robert Childs dirigeert. Hoewel David geboren is in Yorkshire, verwijst de titel toch naar de wortels van de familie Childs en is zijn familie enkele jaren terug naar Wales teruggekeerd.
Hoewel de cd voor niet-ingewijden weinig gekende muziek bevat, kun je dit alles behalve een ontoegankelijke schijf noemen. De klassieker 'Napoli' is natuurlijk overbekend en ook het mooie, lyrische 'Introduction, Theme & Variations' van Rossini klinken op euphonium bijzonder geslaagd. De sobere melancholische Welshe traditional 'David of the White Rock' moet echter nog meer harten kunnen veroveren: dit is David Childs op zijn best en de begeleiding zorgt voor de perfecte achtergrond. Van hetzelfde kaliber is het 'Adagio' uit Philip Wilby's 'Revelation', waar hij een prachtig duet speelt met de tweede euphonium van BAYV, Nigel John. David toont hier dat hij enorm goed voeling kan geven aan religieus geïnspireerde muziek. Een gelijkaardige ingetogenheid vinden we terug 'Myfanwy' van de Welshe componist Joseph Parry en dat geldt eveneens voor 'Morceau de Concours', een examenwerk dat in 1957 door Edward Baratt werd geschreven in opdracht van het Conservatorium van Parijs.
Tot de moeilijkere muziek behoort het indrukwekkende 'Concerto for Euphonium' van Michael Ball. Na een zachte intro gaat het over in een aggressief allegro dat in tempo en spanning toeneemt. Daarna volgt de tweede beweging, eerst traag, bedachtzaam en lyrisch en daarna met iets meer aandrang om te eindigen in een voorzichtig cadenza. Het tweede deel lijkt eenvoudig maar vereist wel degelijk een bijzondere technische beheersing. De cadenza vloeit naadloos over in de derde beweging en voert het werk naar een scherzo in de finale
Nagelnieuw is het slotnummer voor euphonium en orkest, 'Harlequin'. Componist Philip Sparke droeg dit werk op aan David Childs en net als zijn vorige werken voor euphonium 'Pantomime' (geschreven voor Davids oom Nicholas) en 'Fantasy for Euphonium' belooft dit een favoriet werk te worden voor heel wat solisten. Na vier minuten sobere rust, breekt 'Harlequin' open met een virtuoze solo en dito begeleiding.
Tot nu kunnen we niet anders dan van een vijfsterrenplaat spreken. Helaas moest ook David zich eens laten gaan met een zogenaamde mystery track. Dit geintje, dat is overgewaaid uit de popmuziek, heeft intussen een lange baard gekregen. Als aparte track is het nog uitstaanbaar maar hier volgt een halve minuut na 'Harlequin' binnen hetzelfde nummer. Wie de programmeertoets bedient kan niet anders dan na 'Harlequin' dit extraatje mee te slikken. Zoekwerk bracht ons bij informatie van 4barsrest, die achterhaalde dat het stuk van de hand van de Hongaarse componist Roland Szentpali is en 'Ducati SPS 916' heet. De begeleiding van orgelklanken, ritmebox en mogelijk een echte drum klinkt ijskoud en roept herinneringen op aan de Korg Poly-800 uit begin jaren '80, de goedkoopste polyfone synthesizer. Deze versie van het werk past perfect op een plaat vol derderangscovers van populaire hits en beïnvloedt de eindbeoordeling van 'Welsh Connection' negatief.
David Childs, tweemaal al verkozen tot euphoniumspeler van het jaar, groeit nog steeds op dit instrument. Hij benadert meer en meer de klasse van zijn vader en klinkt hier zelfs warmer dan de bekendste euphoniumvertegenwoordiger van het moment, Steven Mead. Jammer genoeg mist hij de nodige diplomatie van laatstgenoemde.
Meer over David Childs
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
