David Childs behoort samen met David Thornton tot de nieuwe lichting op het euphonium, ook bekend als tenortuba, en treedt daarmee in de voetsporen van vader Robert en oom Nicholas. David Childs speelt momenteel eerste euphonium bij de Welshe kampioen en huidig Europees vice-kampioen Buy As You View Band waar vader Robert het stokje zwaait. De andere David speelt dezelfde partij bij de Black Dyke Band, de regerende Britse en Europese kampioen waar, jawel, Nicholas dirigeert.
'Peace', David Childs' vierde solo-cd, is volledig gewijd aan de muziek van componist John Golland. Deze onderschatte en buiten de blaasmuziek volslagen onbekende componist overleed in 1993 op 50-jarige leeftijd, kort voordat zijn 'Sounds' als plichtwerk op de Britse Nationals zou worden uitgevoerd. Ondanks zware gezondheidsproblemen die zijn leven al vanaf zijn geboorte hypothekeerden schreef hij prachtige, doorleefde muziek vooral voor brassband en enkele bijzondere werken voor euphonium. Het bekendste werk van Golland is misschien wel 'Childs Play', oorspronkelijk een duet voor de broers Robert en Nicholas, en hier bewijst David in enkele aartsmoeilijke cadenza's dat hij technisch niet moet onderdoen voor zijn familie. Het driedelige 'Euphonium Concerto No.1', in 1981 geschreven voor Robert Childs, is een emotioneel werk dat zowel donkere als vrolijke passages bevat. Het werk weerspiegelt naast de wankele gezondheid van de componist ook het optimisme dat hem desondanks niet vreemd was. Zeven jaar later had Golland zijn 'Euphonium Concerto No.2' klaar voor de jongste Childs Brother Nicholas. In beide werken slaagde Golland er in om het werk aan te passen aan beide karakters: het tweede concerto is rustiger, iets toegankelijker en lijkt ten onrechte makkelijker. Het blijven technisch veeleisende muziekstukken waar David Childs en de begeleidende Scottish Co-op Band schijnbaar geen moeite mee hebben en dat is een kunst op zich.
Het voor zijn vroeggestorven nichtje Alice geschreven 'Peace' is ingetogen, bijna droefgeestig en zorgt samen met het lyrische 'Cantilena' voor de zachtste momenten van deze plaat. Het orkest blijft mooi onder de solist en zijn beklijvende melodieën. Bijzonder opmerkelijk is 'Rhapsody for Baritone', een werk geschreven voor de bariton. Dit instrument is een maatje kleiner dan het euphonium, klinkt iets scherper en wordt in orkesten erg vaak door de grotere variant vervangen. David Childs blijft echter trouw aan de oorspronkelijke bedoeling van de componist en speelt hier bariton. Golland overleed voor hij het af had en Roy Newsome vervolledigde de rapsodie die als subtitel 'Don Quixote' kreeg. De solist speelt hier de rol van een tragikomische en bombastische figuur vol van eigenwaan. Men kan op grond van dit werk onmogelijk ontkennen dat een bariton qua klank en mogelijkheden niet voor een euphonium moet onderdoen.
David Childs beschikt misschien nog niet altijd over de finishing touch van zijn vader in diens hoogdagen of de bij ons veel bekendere Steven Mead, hij komt verdomd aardig in de buurt. Het is geen toeval dat hij al tweemaal werd verkozen tot euphoniumspeler van het jaar, de eerste keer op amper achttienjarige leeftijd in 2000 en een tweede keer in 2004. Op 'Peace' bewijst hij zijn waarde en geeft hiermee zonder meer het mooiste eerbetoon dat Golland kon krijgen.
Meer over David Childs
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
