Wat er gebeurt als twee titanen de krachten bundelen, bewees 'My Life in the Bush of Ghosts' zo'n kwarteeuw geleden. Talking Heads-genie David Byrne en ambientgoeroe en topproducer Brian Eno ontwierpen immers een plaat die bulkte van bizarre ritmes en uitheemse invloeden (de eerste 'samples') en zetten zo het gegeven 'wereldmuziek' in de schijnwerpers. Deze mijlpaal in de muziekgeschiedenis heeft bijna drie decennia na zijn geboorte nu eindelijk een klein broertje bij gekregen. De muzikale ouders zijn echter opgegroeid en hebben de ambitie om nieuwe, baanbrekende dingen in het leven te roepen achter zich gelaten.
Een etiket als 'volwassen' blijkt geheel geen verfoeilijke zaak voor deze heren. Byrne en Eno zijn dan ook volledig gegaan voor erg toegankelijke, zelfs poppy muziek. Hierbij voorzag de Talking Heads-frontman een geschikte tekstuele en vocale invulling bij de technisch soms toch vrij vernieuwende structuren die de Eno op akoestische gitaar had opgesteld. Onder dit geheel van rasechte songs voorzag fijnproever Brian Eno opnieuw een aardige dosis elektronisch detailwerk. 'Everything that Happens Will Happen Today' heeft dus een zachte, vrij gladde oppervlakte (met ook alledaagse thema's), maar, zoals verwacht, een soms verslavende diepgang. Zo lijkt opener 'Home' wel op een Engelse versie van de soundtrack voor de soapreeks 'Thuis' ("Home, with the neighbours fighting / home, always so exciting"). Een vlot refrein verbergt echter een bubbelend en een beetje een broeierig gevoel waardoor het nummer des te sterker blijft hangen. Het daaropvolgende 'My Big Nurse' is daarentegen een vrij sobere countrysong die subtiel maar wel sterk opbouwt. 'Poor Boy' lijkt met zijn warme vibrato-stemklanken dan weer weggelopen uit een betere Talking Heads-plaat. Overdonderen doet dit duo bewust niet, voorzichtig stimuleren wel. Zo groeien de liedjes op deze plaat vanuit een vrij eenvoudig gegeven vaak uit tot een complexe compositie waarvan de puzzelstukken met gemak in elkaar schuiven. Om het allemaal nog indrukwekkender te maken, werden nog een aantal bekende muzikanten uitgenodigd. Zo tokkelt ex-Sex Pistol Steven Jones of Roxy Music-lid Phil Manzanera hier en daar op de elektrische gitaar en drumt Robert Wyatt (Soft Machine) op twee nummertjes mee. Niet dat dit zo'n blikvangers zijn, maar dit soort details geeft dit plaatje iets extra.
Gelukkig hebben David Byrne en Brian Eno geen herhalingsoefening gemaakt van hun nog steeds erg fris klinkende 'My Life in the Bush of Ghosts'. De nieuwe samenwerking is een stuk subtieler, maar daarom niet minder krachtig. Dit is een plaat die blijft boeien en charmeren en die Talking Heads-fans of alternatieve popliefhebbers zeker zal bekoren. Helaas moest dat gebeuren met een spuuglelijke hoes.
Meer over David Byrne & Brian Eno
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
