'Manhattan Dialogues' is een live-opname van de beroemde saxofonist Dave Liebman met zijn muzikale bloedsbroeder en pianist Phil Markowitz. Naast acht eigen composities, speelt het tweetal ook twee standards die volledig zijn gedeconstrueerd en omgezet naar hun eigen taal. Vanaf het eerste stuk is duidelijk dat de twee een lange relatie hebben en elkaar blindelings vinden: de taal die ze spreken is donker, impressionistisch, technisch onderbouwd en vaak zeer breekbaar. Markowitz varieert van lange, dromerige (gebroken) akkoorden tot akkoordklompen die dan weer overgaan in lieflijke, zweverige rechterhandfrasen. Liebman klinkt vaak heel zuiver en melodisch, maar hij kan ook janken en bouwt dreigende stiltes in waar nodig. Het duo varieert van meer intimistische stukken als 'Phillipe Under the Green Bridge' naar hectischere nummers als het boosaardige, hoekige '7'. In de liner notes belicht de respectievelijke componist van de tien nummers wat er speciaal is aan de stukken. Zo blijkt dat zowel (de lerares van) Liebmans dochter, Monet, Franz Kline als Jung inspiratiebronnen waren bij het componeren.
In 'Phillipe Under the Green Bridge' gebruikt Markowitz het pedaal vaak en creëert hij verschillende dieptelagen door van laag naar hoog over het klavier te zweven. Het nummer, waarvan het thema gebaseerd is op een chromatische zinsbouw, krijgt een melancholisch randje door de in de bedachtzame begeleidig vervlochten lange, diepe noten.a Wanneer Markowitz de ijlmakende pedaal los laat, speelt hij scherpe, hoge, staccato noten die fel afsteken tegen de rest van zijn spel. Liebmans sopraansax converseert zeer intens met Markowitz' geraffineerde, lichte klankenpalet. 'Sno' Peas' is een stuk geschreven door Bill Evans en Toots Thielemans, maar werd door Markowitz van de pedaalnoot voorzien die doorheen heel het nummer zindert. Liebman verkent hier het hele saxregister op een hoogtechnische en aangrijpende manier: hij rukt de noten uit het instrument, en plaatst ze in scherp contrast met Markowitz' eerder romantische spel. Na een gevoelig piano-intermezzo blijkt dat Liebman ook bijzonder zacht en lyrisch kan zijn. De dialoog tussen de twee is opnieuw optimaal, in de vorm van stijgende contrapuntmelodieën die om elkaar heen cirkelen als een klimplant rond een boom - alleen is bij Liebman en Markowitz niet op te maken wie de parasiet is: beide melodieën leven in symbiose met elkaar. Liebman legt in de liner notes uit dat hij 'Round Midnight' helemaal heeft gereharmoniseerd. Het nummer begint met een onbegeleide, peinzende saxofoonsolo, waarna het oorspronkelijke thema wordt gespeeld met de intro van Dizzy Gillespie op een ander akkoordenschema.
'Manhattan Dialogues' vat het mysterieuze van een intiem livemoment tussen Liebman en Markowitz. Complexe composities worden op een ingetogen, vaak impressionistische manier aangepakt, waardoor de klankkleurdetails van beide instrumenten uitmuntend worden weergegeven. Het is een donkere plaat, boordevol dreigende energie, maar bij momenten toch transcendent en licht De productie van de plaat is daarbij tot in de puntjes verzorgd wat de mijmerende atmosfeer alleen maar ten goede is gekomen.
Meer over Dave Liebman & Phil Markowitz
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
