Op weinig CDs zal dit jaar zo gewacht zijn als op 'What Goes Around'. Meer dan één jazzliefhebber zal zich tijdens slapeloze nachten hebben afgevraagd of de alchemie van de onder lofbetuigingen bedolven kwintetplaat 'Not for Nothin'' – zie Muziekkrant 15/02/02 – over te zetten zou zijn op een bigband. En met het verschijnen van 'What Goes Around' blijft deze vraag toch wat open. Duidelijk geformeerd rond het vaste pianoloze kwintet missen de opnames de permanente scherpte van het combo. Het groeperen van de instrumenten in blokken maakt dat de arrangementen vaak traditioneel klinken. Hierdoor wordt de kans op een gedetailleerde partituur – waarbij iedere muzikant een eigen rol vervult – niet benut. Jammer, maar het neemt niet weg dat het spelen met de orkestblokken soms tot mooie resultaten leidt. Goed uitgebalanceerd, elkaar vaak aanvullend en zorgvuldig gestapeld, verwordt het geheel nooit tot een klankbrij, maar blijft het eindresultaat wel sterk klassiek klinken. Voornamelijk rustigere stukken als 'Blues for C.M.' of 'First Snow' missen hierdoor het venijn dat de muziek van Holland vaak kenmerkt. Door de haarscherpe, maar gemakkelijk klinkende uitvoeringen komt de muziek soms braafjes over. Wat dan weer niet wegneemt dat er aardig complexe composities op deze CD prijken: soms heeft een stuk meerdere thema's die dan met mekaar gecombineerd worden. Echt vuurwerk valt er te noteren wanneer de orkestblokken op één of meerdere zich heftig verwerende solisten gestapeld worden. Op deze momenten ontstaat er een indrukwekkende muzikale maalstroom van geluid en komt de grootse klasse van het vast kwintet Holland – Kilson – Potter – Eubanks en Nelson genadeloos bovendrijven. Met name de 17 minuten durende titeltrack klinkt verschroeiend. Het stuk wordt in vergelijking met de kwintetversie – op 'Not for Nothin'' – stevig verder uitgebouwd. Solisten Potter en Eubanks zijn hier duidelijk in bloedvorm. Wanneer drummer Billy Kilson tijdens hun respectievelijke solistische passages begint te stoken met accenten gaan ze wat graag in op zijn avances. Hierdoor wordt de muziek naar omhoog gestuwd wat gecombineerd met de culminerende orkestlagen, een fenomenaal resultaat oplevert. Muziek, orkest en solisten stijgen dan moeiteloos boven zichzelf uit. Spijtig genoeg gebeurt op 'What Goes Around' net iets minder dan op de andere Holland CDs. Het blijft allemaal uitzonderlijk mooi ... maar van deze kerels verwacht je niet minder dan jazzgeschiedenis.
Meer over Dave Holland Big Band
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
