'Moonshine' is het tweede album van Dave Douglas' Keystone. Net als bij de vorige plaat haalde Douglas zijn inspiratie bij oude zwart-witfilms van Roscoe Arbuckle. Op deze cd wordt de muziek echter vrijer behandeld: geen soundtrack meer, maar composities die de sfeer van de films willen uitademen zonder zich door het verloop van het beeld te laten bepalen. Net als voorheen neemt Douglas niet de gemakkelijkste weg: de typische sfeermuziek van stomme films blijft afwezig. Keystone is dus nog steeds een uitgesproken hedendaags project.
De 21ste eeuwse benadering wordt eigenlijk al meteen gegarandeerd door de bezetting van het sextet. Met DJ Olive, saxofonist Marcus Strickland, drummer Gene Lake, bassist Brad Jones en de Fender Rhodes van Adam Benjamin (die de plaats van Jamie Saft inneemt) staat de deur weer wagenwijd open voor een pruttelend potje elektro-akoestische jazz en meer met enkele psychedelische accenten. De atmosfeer van 'Moonshine' is inderdaad broeierig, vooral dankzij de rol die DJ Olive toebedeeld krijgt. Zijn korte tekstsamples, beats, pruttelende laptopgeluiden en elektronische effecten worden perfect opgenomen in het geheel, waarbij hij vooral mooi aansluit bij Jones en Benjamin. Deze laatste twee spelen graag een eigen rol en sturen samen met de droge drumklank van Lake de groove waarbij ervoor gezorgd wordt dat de onderbouw van de stukken steeds blijft leven. Zuiver repetitieve formules zijn aan hen niet besteed, zodat de beweging in de groove gegarandeerd is.
Boven deze smeuïge ondergrond laveren Douglas en Strickland met melodieën die nooit bruuskeren, maar waar wel altijd iets mee aan de hand is. Kleine ritmische en melodische afwijkingen verrijken de muziek en laten horen dat het beeld niet meer dan inspiratie was. Solerend blijven de blazers uitgesproken jazzminded. In de no-nonsensesolo's blijven melodie, ritmiek en opbouw primeren op effecten (hoewel Douglas er sporadisch even in gedompeld wordt), waardoor de intrinsieke muzikaliteit bewaard wordt.
Wanneer de ritmiek iets vrijer genomen wordt, komt het psychedeliche karakter van de muziek het best naar boven, al gebeurt dat ook dan niet resoluut. In 'Married' Life' bewegen de blazers bijna vrij, waardoor de luisteraar weinig houvast krijgt. Het melodische aspect blijft hier echter te belangrijk om de track zomaar naar vloeistofdia's of benevelde klanksculpturen te doen ruiken. Aan de andere kant van het spectrum zou het stevig doortrekkende 'Kitten' kunnen staan met de stevig brommende begeleiding. Hier is het echter Gene Lake die de rock buitenhoudt door zijn energieke drumwerk.
Het strakst afgelijnd klinkt het afsluitende 'Tough'. De strakke, snelle hiphopgroove legt de muzikanten een duidelijk kader op, waardoor de vrijheid van de andere stukken hier minder aanwezig is. Het maakt deze meer dan tien minuten durende track niet de spannendste, maar gelukkig blijven de onregelmatigheden in het thema en de levende groove ook nu bewaard.
'Moonshine' is niet Douglas' meest tot de verbeelding sprekende plaat, maar dat heeft vooral te maken met de onwaarschijnlijke staat van dienst van deze man. Het blijft dan ook aangenaam vertoeven in zijn klankenwereld, al was het maar omdat hij nooit toestaat dat die vanzelfsprekend of goedkoop wordt.
Meer over Dave Douglas & Keystone
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
