De verwachtingen waren bijzonder hooggespannen voor het nieuwe album van Dark Tranquillity: hun vorige wapenfeit 'Fiction' was zo'n uitmuntend en pakkend album, dat de nieuwe wel in het verlengde moest liggen. Welnu, dat is slechts ten dele waar. In plaats van gemakshalve een 'Fiction 2' te maken, koos de band ervoor om een veel grilliger werkstuk in elkaar te boksen dat opnieuw zeer sterke songs kent, maar dat wel enige aanpassing vraagt.
Een goed voorbeeld daarvan is opener en single 'Shadow In Our Blood': op het eerste gehoor een bizar nummer naar Dark Tranquillity-maatstaven. De song begint nogal zweverig en kent atypische en soms ronduit atonale gitaarlijnen die echter aan het einde netjes bij elkaar komen. Het vergt wat aanpassing en het is zeker niet de makkelijkste song om een schijf mee te openen, maar dat getuigt wel van het lef van de band. Al snel blijkt trouwens dat 'We Are the Void' nog wel meer van die nummers kent die minder melodieus zijn dan een mens zou verwachten. 'Arkhangelsk' is bijvoorbeeld epischer van opzet, maar kent een vreemd refrein, waarbij de gifstrot van Mikael Stanne de hoofdrol opeist. Afsluiter 'Iridium' is dan weer een misser: de cleane zanglijnen zijn op het randje van vals en botsen met het gitaarwerk. Daar staat tegenover dat tracks als 'Dream Oblivion' of 'In My Absence' vintage Dark Tranquillity zijn, met de heerlijke polkabeats van drummer Anders Jivarp en snedig gitaarwerk van de heren Sundin en Henriksson. Het ziet er naar uit dat de jongens een andere aanpak wilden en niet louter teren op het succes van 'Fiction' en dat is vast en zeker prijzenswaardig. Of het hen ook zal verder helpen qua naamsbekendheid is een open vraag, want 'We Are the Void' is zonder twijfel een gedurfde zet.
De band heeft er resoluut voor gekozen om een afwijkend schijfje te maken dat vast en zeker verscheidene luisterbeurten vereist om zijn geheimen prijs te geven. Pas dan kan een luisteraar ontdekken dat de nummers alweer zeer sterk in elkaar zitten en dat er verdraaid veel catchy passages te vinden zijn. Maar dergelijke albums zijn vaak het meest prijzenswaardig aan het eind van de rit.
Meer over Dark Tranquillity
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
