Dans Les Arbres is een uitwas van het duo gevormd door gitarist Ivar Grydeland en percussionist Ingar Zach. Eerst versterkte pianist Christian Wallumrød de rangen en midden 2004 maakte de komst van de Franse klarinettist Xavier Charles het viertal volledig. Op hun eerste album klinkt de muziek van het kwartet als bevroren schoonheid, een delicate evenwichtsoefening in balans die het midden houdt tussen een exotisch tingelende gamelan, de net wat afwijkende toonhoogtes van Harry Partch en de designinstrumenten van Victor Gama. De klassieke instrumenten worden hier immers niet op de doordeweekse manier bespeeld. Met prepared piano, gemanipuleerde banjo, etherische gitaarklanken en de klarinet met boventonen en lang aangehouden klanken, ontstaat een afwisselend sprookjesachtige, geheimzinnige of abstracte sfeer. Die wordt uitvergroot door het gebruik van uitgerekte mondharmonica- en sruti box klanken. Bovendien zorgen de alternatieve speelwijzen en de uitgekiende combinaties ervoor dat de individuele instrumenten onderling sterk verbonden klinken en het onderscheid tussen de verschillende klankgeneratoren vervaagt. Dit werkt zowel in het "leger" klinkende 'La Somnolence' als in het vollere geluid van 'l'Indifférence'.
Met de beschikbare middelen weven de vier muzikanten een fragiel en zacht klankweefsel, waarbij grote evenementen ontbreken: geen grote climaxen of geen dramatische wendingen. Aanvankelijk is dit ook niet nodig, aangezien Dans Les Arbres de luisteraar meeneemt naar een heel eigen klankterrein. Na enige tijd is het unieke van de confrontatie echter weg en mist de muziek soms verhaal. De tracks hebben meer dan eens de neiging om net te lang te duren: de laatste fase van de muzikale ontwikkeling draagt dan weinig of niets meer bij aan wat al gehoord werd.
De algemene sfeer van het album ademt de hoog noordelijke ambiance uit die ondertussen zo vertrouwd geworden is door de onophoudelijke stoet aan Noorse en Ijslandse artiesten. Door het doorgaans min of meer vrije metrum krijgt de muziek een wijds karakter, een effect dat versterkt wordt door de voor korte tijd opduikende formules of motieven die echter zelden rigide en strak gebruikt worden. In 'l'Engourdissement' is de structuur net iets regelmatiger door het terugkerende arpeggiomotief en in 'l'Assoupissement' door de min of meer repetitieve episodes die elkaar opvolgen. De mooiste en best uitgewerkte evolutie is hoorbaar in 'Le Détachement' waarin een terugkerende tweeklank geleidelijk aan in beweging komt om uit te geven op een melodie.
Een speciaal aspect aan de muziek van Dans Les Arbres is de harmonische onderbouw. Door het vermijden van zuiver consonante samenklanken – zonder ergens scherp te worden – klinkt de muziek anders dan die van hun repetitieve, meer oorglijdende collega's als pakweg Jóhann Jóhannsson. Bovendien wordt er vaak niet gewerkt met akkoorden, maar met harmonische velden, waarbij op een basistoon geleidelijk aan een bovenbouw opgetrokken wordt, waarbinnen fluctuaties en verschuivingen mogelijk blijven zonder de muziek helemaal verandert. Zo ontstaat een muzikale schijnstilstand, die vooral in 'Le Flegme' maximaal hoorbaar is.
Dans Les Arbres profileert zich hier op verschillende manieren als een groep met een eigen sound, waar de muziek soms iets te veel in blijft hangen. De schoonheid blijft probleemloos overeind, maar de fascinatie ebt naar het einde toe jammer genoeg wat weg.
Meer over Dans Les Arbres
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
