Al geruime tijd wordt Daniel Humair als één van Europa's meest vooraanstaande drummers beschouwd. Hij is vooral in Frankrijk actief en begeleidde al vele grootheden tijdens zijn inmiddels meer dan veertigjarige carrière. Zo diende hij o.a. Jim Hall, Lee Konitz, Joe Henderson, Dexter Gordon, Bud Powell, Chet Baker en vele anderen. Zijn recentste formatie bestaat, naast zichzelf natuurlijk, uit vier jonge en zeer getalenteerde Franse musici. Matthieu Donarier en Christophe Monniot bedienen zich van een hele verzameling saxofoons, van sopranino tot bariton. Aan de contrabas staat Sebastien Boisseau en Manu Codjia zorgt voor sfeervolle gitaarimpressies.
'Baby Boom' begint met een lange compositie van de drummer, waarin vastgelegde meerstemmige stukken afgewisseld worden met vrije improvisaties – vaak duetten van de solist met Daniel Humair. Beide saxofonisten besluiten met een smaakvol duet. Hoewel haast alle overige composities ondertekend zijn door de andere groepsleden, toont Humair zich een degelijk bandleider, die te allen tijde de touwtjes stevig in handen heeft en de composities op die manier nog extra diepgang en stevigheid meegeeft. In 'Blanc Cassé' inspireert de bluesachtige begeleiding van de tandem Humair-Boisseau tot een virtuoze saxsolo die de hoogste extremen van tessituur aftast en die met vuile klanken en glissandi inspiratie haalt uit de blues. Ook in de gitaarsolo worden elementen uit dit idioom aangewend, zij het meer door de typische gitaareffecten.
'Saveur Exquise' begint als misschien wel de meest welluidenste compositie van deze opname. De intro dient zich mysterieus aan, met een saxofoonlijn, gedragen door een uitgebreid klankenpallet van de gitaar. Nadien begint een kort thema, waarna het vijftal naar een sneller tempo op zoek gaat. Aangespoord door Daniel Humair, barst een kleine storm los, die met een verzoening van de saxen weer gaat liggen. Zo kan Sebastien Boisseau aan een ingetogen bassolo beginnen. In dezelfde sfeer klinkt een rustige variant van het thema, waarna de sfeer weer heviger wordt met een uitgebalanceerde drumsolo, gevolgd door een laatste keer het thema.
Het experiment gaat verder met speltechnische effecten, zoals het gebruik van harmonieken bij de saxofoon, maar ook elektronische effecten worden door saxofonist en gitarist aangewend in Boisseaus 'Wanbli'. Zulk een rustige sfeer wordt ook in 'l'une Rousse' moeiteloos bereikt.
'Para' klinkt zeer geheimzinnig en doet met onverwachtse wendingen en verhalende klankborden zelfs denken aan programmamuziek.
Kibbelend en impulsief gaat 'La Bourrée des Marriés' van start. Sopraan- en sopraninosax zoeken naar het juiste samenspel en vinden dat in een kortstondige snelle dans, sober ondersteund door de overige drie muzikanten. Een lange drumsolo onderbreekt hun olijk spel, waarna de bourrée des mariés (boerendans van de jonggehuwden) kort maar krachtig losbarst.
Hoewel ze vaak dezelfde middelen hanteren, weten Daniel Humair en de zijnen toch keer op keer te boeien door een heel gevarieerd aanbod van eigenzinnige composities, die veel aan de magie van het moment overlaten.
Meer over Daniel Humair
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
