Hij heeft er vijf jaar aan gewerkt, maar sinds januari 2006 ligt de eerste soloplaat van Daníel Ágúst dan toch in de winkel. Op 'Swallowed a Star' laat de voormalige zanger van GusGus zich horen met een heel specifieke sound, die het midden houdt tussen de mysterieuze songs van Patrick Wolf en de betere filmmuziek. Melodielijnen, ritmes en arrangementen vallen niet zomaar terug op de gangbare cliché's, maar nemen al eens minder voor de hand liggende wendingen. Toch gaat Ágúst daarbij niet op zoek naar complexiteit. Alles blijft heel natuurlijk en aangenaam klinken. Niet in het minst door de warme, soms haast zwoele sound die als een rode draad door de hele cd loopt.
De strijkers zijn bepalend voor het algehele geluid. Ze worden niet in brede tapijten uitgerold, maar in beperkte aantallen aangeboden. Hierdoor krijgen de songs meer van strijkkwartetkamermuziek dan van uitgesponnen symfonieën. Occasioneel duikt er een trompet, een klarinet, een piano of een marimba op, maar de echte tegenspelers voor de strijkers vormen de elektronica en de stem van Daníel Ágúst. Meer dan eens zijn de vocalen niet alleen toonaangevend, maar vormen ze "slechts" een onderdeel van de sound. Hierdoor wordt het geluid alleen maar dominanter, een effect dat nog versterkt wordt wanneer stem en de aanwezige elektronica dicht tegen elkaar aan gaan leunen. Ademritmes liggen hier immers mooi in het verlengde van de bubbels, tikken of kraakjes die 'Swallowed a Star' afwerken.
Het meest expliciet is de techniek aanwezig op 'The Stingray', waarbij stemreutels en de klank als van een vervormde cassette een verwrongen atmosfeer scheppen. Het openende 'Someone who Swallowed a Star' baadt dan weer in een rituele atmosfeer, terwijl het in het afsluitende 'Love and Respect' even wat filmisch en breder mag. Deze stemmingswisselingen breken echter nooit de algemene sfeer van de cd, ook niet wanneer het schommelende van 'Nobody Else' een wat oosterse smaak aandraagt in een structuur die zich niet zomaar laat vangen in klassieke opeenvolgingen van strofes en refreinen.
Het experiment is op 'Swallowed a Star' niet bepaald uitgepuurd, maar toch slaagt Daníel Ágúst er op deze cd in om een eigen geluid neer te zetten in al even persoonlijk gecomponeerde songs. Romantische zielen die allergisch zijn voor meligheid en goedkoop sentiment zullen zich hierin zeker kunnen vinden.
Meer over Daníel Ágúst
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
