Met een openingszin als "Dreamt, constructed, produced, performed and photography by Daniel Marcellus Givens" laat de tekst op het hoesje er gaan twijfel over bestaan: los van enkele gastbijdragen is 'Dayclear & First Dark' een soloproduct van Daniel Givens. Dat de cd "gedroomd" werd is bovendien geen loze toevoeging, want het is net een dromerige, niet te vatten sfeer die overheerst. 'Dayclaer & First dark' is hiphop door een mistgordijn, psychedelische soundscapes waarbij het irreële niet verkregen wordt door veel geluid of luide muziek, maar door het betoverende lichtheid ervan. De lichte, schuifelende beats en de zachte hi-hats zijn niet bepaald ankers die de tracks of de luisteraars op de grond kunnen houden. De zachte, vaak diepe en soms spacy elektronica laat de songs ook al geen vaste vorm aannemen. Hoewel dit soms dubachtig aandoet, ontbreken het monotone en meestal ook het trage van dub, maar de tropische warmte van de zachte echo wordt wel bewaard. Bovendien wordt de muziek organisch wanneer Givens korte stukjes piano, cello, marimba, elektrische gitaar of sprookjesharp injecteert.
Toonhoogtes worden op deze cd geen melodieën, zoals de gesproken teksten moeilijk bij klassieke rap geplaatst kunnen worden. Daarvoor is het tempo van Givens iets te gezapig en bovendien trekt hij zich geen moer aan van verbale virtuositeit of strakke ritmes. Het resultaat is een spoken word-achtige performance, half gesproken, half (tot op het valse af) gezongen. Alleen in 'Transport', wanneer de stem van Monsath de track vult, neemt de vocale partij een andere vorm aan. Heel soulvol en sexy, maar tegen een achtergrond van buitenaardse Givens productie, zodat de lijn van de cd toch gerespecteerd wordt.
Het zwoele geluid van deze cd lijkt aan de luisteraar te ontsnappen, hoewel de tracks aardig bezwerend en geheimzinnig kunnen zijn. Het onvatbare wordt nog verstrekt door het vermijden van muzikale refreinen of vaste songstructuren. De lagen geluid schuiven in en uit elkaar, maar zo dat de tracks steeds op een gelijkaardig niveau blijven zweven. Givens maalt niet om climaxen of opbouwende arrangementen. Dat zijn muziek het zo heel goed zal kunnen doen bij liefhebbers van klanklandschappen betekent echter ook dat de tracks soms wat vormloos dreigen te worden, wat meteen het zwakke puntje van 'Dayclear & First Dark' is. Vooral de instrumentale nummers hadden meer kunnen bieden. Semay's cello en de sax van Matana hadden op respectievelijk 'Progression' en 'Rolling Blackout' meer moeten kunnen realiseren. Nu is hun bewerkt geluid en het freewheelend spel nog steeds een bron van irreële, opborrelende klanken, maar de extra dramatiek van een doordachte en doorgewerkte partij blijft afwezig.
Niettegenstaande Givens deze cd opdraagt aan muzikanten als Sun Ra, Elvin Jones, Malachi Favors of Tony Williams, is 'Dayclaer & First Dark' dus geen traditionele jazzy hiphopplaat. Geen Blue Note swing of funkjazz, geen scherpe vrije improvisaties of intergalactische "chaos" à la Sun Ra. Daarvoor zijn de lijntjes nog iets te duidelijk. Liefhebbers van zachtere Miles Davis psychedelica zullen hier echter zeker hun weg mee weten te vinden.
Meer over Daniel Givens
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
