Dangerdoom is het jongste project van producer Danger Mouse en rapper/producer MF Doom, twee eigenzinnige creatievelingen die de laatste twee jaar flink aan populariteit wonnen in het alternatieve hiphopmilieu. MF Doom liet zichzelf, na vele muzikale omzwervingen, vorig jaar opnieuw opmerken door zijn gesmaakte samenwerking met de multigetalenteerde producer Madlib, terwijl Danger Mouse zichzelf rond diezelfde tijd naar een cultstatus katapulteerde met zijn beruchte 'Grey Album', een gedurfd remixproject dat gebruik maakte van de vocalen van sterrapper Jay-Z's 'Black Album' en muzikale snippers van het 'White Album' van The Beatles. Nadat Danger Mouse vervolgens een tijd achter de knoppen zat bij Prince Po en Gorillaz, besloten hij en MF Doom dat het tijd was om de handen in elkaar te slaan en samen een plaat op te nemen.
'The Mouse & The Mask' is wat men noemt een conceptalbum 'pur sang'. Alles draait rond de vreemde voorliefde van beide heren voor 'Adult Swim', een freaky laatavondshow op het in de V.S. immens populaire Cartoon Network. In praktijk betekent dit dat de cd bol staat van de bizarre, bijtende humor, met talloze samples uit de bekendste cartoons, alsook enkele nieuwe, speciaal voor het album opgenomen 'skits' (hoorspelachtige intermezzo's) met de stemmen van de originele personages. Veertig minuten lang leeft rapper MF Doom zich in in de leefwereld van zijn favoriete personages, daarbij nu en dan bijgestaan door een bekende gastrapper. Over het algemeen resulteert dit eerder in abstracte woordspelingen dan in volwaardige teksten, waardoor het voor zij die niet vertrouwd zijn met de tekenfilmpjes niet eenvoudig is om te volgen waar het nu juist over gaat. Een zin als "Everybody talkin' bout pistols, gats, it's boring / Came up with a new topic to flip you: vats of urine." is dan ook eerder de regel dan een uitzondering. Gelukkig is er ook nog knoppenspecialist Danger Mouse, die veertien tracks lang moddervette beats en ingenieuze arrangementen uit zijn geliefkoosde Akaï MPC tovert. De ene keer vult hij een funky, vol rollende beat op met subtiel gelaagde strijkerspartijen en dwarsfluiten ('Sofa King'), om ergens anders plots een veel gezapigere sfeer op te roepen met een zacht tikkende, slome triphopbeat en bijhorende orgeltjes ('No Names (Black Bettie)') of een koppel funky gitaarriedels ('Crosshair'). Wat telkens opvalt is MF Doom's talent om zich tonaal en ritmisch aan te passen aan een specifieke drumbeat of melodie, zodat het lijkt of hij zijn stem doelbewust als een extra 'instrument' gebruikt. Toch zijn het vooral de tracks waarin een extra rapper wordt opgevoerd die eruit springen. Het door blazers voorgestuwde opzwepende duet met Ghostface ('The Mask'), het voor zichzelf sprekende 'Old School Rules' (met Talib Kweli) en het West-Coast-achtige 'Benzi Box' (met Cee-Lo) krijgen stuk voor stuk net die extra punch, flow of hook mee, waardoor ze juist iets boven de rest uitstijgen.
Al bij al is 'The Mouse & The Mask' geen makkelijk te verteren hiphopkost, integendeel. De voor niet-ingewijden bizarre rode draad doorheen het album, de talloze (op het einde licht irritante) sketches en het afwezig zijn van 'echte' (lees: verhalende) teksten maken het de luisteraar soms behoorlijk moeilijk te genieten van het bij momenten nochtans uitmuntende productiewerk. Een extra schijfje met instrumentale versies van enkele tracks was dan ook geen luxe geweest. Fans van de al even geniale als gestoorde rapper Dr Octagon (aka Kool Keith) zullen bij dit alles ongetwijfeld duimen en vingers aflikken, maar voor het gros van de mensheid is dit waarschijnlijk net één humoristisch brugje te ver.
Meer over Dangerdoom
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
