Eind november 2009 kwam Dandyliar als winnaar uit de wedstrijd FrappantPOP. Niet onterecht, want singer-songwriter en spil van de band Fahrid Zahnoun heeft knappe songs in zijn pen zitten die vooral melodisch mooi geprofileerd zijn. Vier van die songs zijn op deze ep te horen en ze laten er geen twijfel over bestaan: voor Zahnoun geen "praatmuziek" of rond drie noten draaiende lijntjes, maar volwaardige zangpartijen die een sprongetje niet schuwen. Bovendien zijn de melodieën aardig catchy, zonder zomaar poppy te worden. Het is daarom jammer dat hij zijn nummers beperkt tot loutere strofe-refreinstructuren en zich niet even de luxe van een bruggetje permitteert. Zo'n zijsprongetje had het materiaal een extra dimensie kunnen geven.
Een gelijkaardige opmerking kan gemaakt worden bij de arrangementen. Die zijn zondermeer verzorgd en gaaf en worden mooi laag per laag opgebouwd met tokkelende gitaren, de strijkers van de gebroeders Lenski (Die Anarchistische Abendunterhaltung), bas, gitaar, piano en Hammond. Dit gebeurt echter zo systematisch en regelmatig, dat het geheel net een te gave, ingespeelde indruk nalaat. Bovendien zit het stemgeluid niet altijd even goed in de sound ingewerkt, zoals te horen is bij 'The Maze'. Jammer, want de lichte stem van Zahnoun en de bredere opzet van het nummer (zonder episch of pathetisch te worden) doen het erg naar Radiohead neigen. Het lijkt daarbij wel of dat Dandyliar zelfs niet probeert deze invloeden te verbergen, wat op zich geen probleem is, dankzij de knappe melodieën.
De andere songs baden in een eerder nostalgische sfeer die het midden houdt tussen dromerige '60s folkachtige songwriting en hedendaagse, gevoelige poprock. Meer dan eens komt daarbij de geest van The Beatles rondspoken: op 'Hungry Wolf at Sea' vooral dankzij de meerstemmige zangpartijen, elders door het laten uitwaaieren van de stem: van verschillende, unisono gestapelde opnames naar echte vocale meerstemmigheid. Wanneer in 'Shouting at Clouds' de gitaar een zweem sitar aandraagt, wordt het prentje van The Beatles even anders ingekleurd.
"Potentieel" en "beloftevol" zijn woorden die door veelvuldig gebruik in rockrally's en –wedstrijden allerhande al danig versleten zijn. Toch valt niet te ontkennen dat Dandyliar songmateriaal in huis heeft dat potten kan breken, zowel muzikaal als commercieel. Voorlopig blijft het echter nog wat bij potjes. Waarbij luisteraars er wel rekening mee moeten houden dat de ep meer dan een jaar geleden ingeblikt werd. Even binnenwaaien bij een optreden zal daarom een eerlijker beeld geven van wat de groep echt waard is.
Meer over Dandyliar
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
