Met Scroobius Pip vormde hij gedurende jaren één van de populairdere Engelse hiphopacts, maar op ‘Space Between The Words’ brengt Dan Le Sac voor het eerst onder zijn eigen naam een plaat uit. De titel verwijst dan ook naar de pauze die hij neemt van de samenwerking met zijn rappende metgezel. Maar ook op deze plaat zet de Brit de vocals centraal. Niet minder dan acht verschillende artiesten nemen de zang voor hun rekening.
Dan Le Sac maakt van ‘Space Between The Words’ een soort van compendium van elektronische muziek. Hij gaat van triphop (‘Memorial’) naar drum’n’bass (‘Reprisals’), vuile disco (‘Tuning’) en dubstep (‘Good Time Gang War’). Deze diversiteit en het leger aan zangers maakt dat ‘Space Between Words’ een duidelijk concept mist. De verscheidenheid zorgt er dan weer voor dat de luisteraar zich niet verveeld.
Het album gaat van start met ‘Long Night of the Life’. Spaans handgeklap en de hese stem van Merz zetten het nummer voorzichtig in. Het keyboardthema is lekker vet en steekt ad tegen de zanglijn en het strijkarrangement, die langzaam uitgerekt worden. Na twee minuten valt dan eindelijk de uitgestelde beat in om de melancholische track naar een hoogtepunt te leiden.
Single ‘Play Along’ is een catchy mix tussen pop en elektronische hiphop en doet de heupen jeuken. Een funky baslijn en een hoekige beat vormen de basis voor de stroperige vocals van Sarah Williams.
Na twee dansvloerhits in spé brengt Dan Le Sac het tempo naar beneden met ‘Memorial’, dat duidelijk de mosterd gaat halen in Bristol, bakermat van de triphop. Echo’s van Portishead en Tricky dwalen rond in dit donkere nummer. Kabbelende beats en donkere gitaren gaan in duel met de in reverb verdronken engelenzang van singer songwriter Emmy The Great.
Met ‘Reprisals’ en ‘Tuning’ komt Dan Le Sac het dichtst in de buurt van zijn hit ‘Thou Shalt Always Kill’ uit de film ‘Trainspotting’. Een grommende elektrobeat pompt ‘Tuning’ tegen een stevig tempo voort, terwijl 8-bit gebliep en gezoem de boel opvullen. Rapper Joshua Idehen filosofeert met een hoekige grime-rap over het leven: Always you, always me / Always lookin’, often seen / Often lookin’ for my keys / Always beef, often cheese. De nobelprijs voor literatuur zal dit jaar niet naar hem gaan, maar het nummer ligt wel goed in het oor.
De vette dubstep ‘Good Time Gang War’ trekt op gang met boze bassen en gekrenkte blieps die uit de diepte opborrelen om na enkele minuten over te gaan naar een volle 4/4-elektrobeat om de dansmassa naar het hoogtepunt te leiden.
‘Hold Yourself Lightly’ is één van de drie solonummers pur sang die op de plaat staan. Deze breakbeat-track wringt zichzelf met gelaagde roffels, een zachte basdrum en een repetitieve pianolijn in alle mogelijke hoeken. Hoewel de ritmische partij golvend aan- en afzwelt, wordt er melodisch te weinig opgebouwd om meer te zijn dan een leuke interlude.
‘Space Between The Words’ mist een duidelijke richting om echt een sterke plaat te zijn. Het allegaartje aan stijlen en het batlajon aan guest appearances doen de plaat meer op een soort van compendium van Britse elektronica lijken. Bovendien zijn niet alle vocale bijdragen van de bovenste plank, waardoor ‘Space Between Words’ eerder op een doordeweekse compilatie lijkt dan op een Best of. Toch staan er enkele pareltjes op de plaat die de alternatieve dansvloeren zeker zullen bekoren.
